А зар пак да е тука некаде ќе ги оставеше сами да го испратат старецот во својот вечен дом, не ќе ја донесеше својата гола глава, не ќе пуштеше две три солзи од прозорците на својот живот, не ќе кажеше неколку лафа, не ќе го охрабреше дедо Костадина гласно и јавно дека нема да биде заборавен во рамната земја, а не како неа сето тоа молчејќи да му го кажува?
„Исчезнување“
од Ташко Георгиевски
(1998)
Што да побарам, и што да понудам? Можев само да му довикнувам, и тоа молчејќи.
„Желките од рајската градина“
од Србо Ивановски
(2010)