тоа (зам.) - надоаѓа (гл.)

Тоа надоаѓаше, заедно со стинеењето на неговото тело, заедно со нездржливиот трепет во вилиците, што сеќаваше како му се гнезди и во секој негов дел.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)