Можам да се сетам на секоја поединост од деновите во тоа лето, зашто немаше многу пречки што би го оневозможувале тоа сеќавање.
„Братот“
од Димитар Башевски
(2007)
Ни онаа подигната рака, ни онаа тупаница, што се трие по челото, сакајќи барем на некој начин да ја оттурне физички таа слика од себе, тоа сеќавање, таа мисла.
„Белата долина“
од Симон Дракул
(1962)