Колокации | Дигитален речник на македонскиот јазик

После добивањето на конечната пресуда во нејзина полза таа потпишува вонсудска спогодба со која се регулира исплаќањето на парите од страна на работодавачот и тоа на две рати.

„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)

Договорот за вработување се склучува во писмена форма и се чува во работните простории на работодавачот каде што работи работникот, а примерок од склучениот договор му се врачува на работникот – и тоа на денот на потпишувањето (чл. 15, ЗРО).

„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)

2. Договорот за вработување [кој порано се викаше „договор за работа“] има две подеднакво релевантни варијанти при склучувањето: прво – тој може да се склучи за време чие траење однапред не е определено – во којшто случај станува збор за работен однос на неопределено време; и второ – да се склучи за време чие траење однапред е одредено – при што, тогаш станува збор за работен однос на определено време (чл. 14, ЗРО).

„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)

За времетраењето на судскиот процес Ф.И. продолжи да работи на нејзиното постојано работно место, а односот со работодавачот за време на процесот може да се опише како коректен и во рамките на деловните овластувања.

„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)

Се нашол таму умен, кој се спротивставил велејќи дека со тоа на Чанга непотребно би му се зголемил угледот.

„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)

Признателност? Па добро, тоа на крајот од краиштата, и не е нешто лошо што човек може да го посакува. Човечки е да посакаш и признателност и фалба.

„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)

Беренц го крена телефонот ја сврте неколкупати рачката на апаратот и на специјалната линија го побара воениот управител на островот.

„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)

Од прозорецот на својата канцеларија на првиот спрат на командата, Беренц неволно помисли дека на Медитеранот се лачат непотребно многу емоции, припишувајќи го тоа на жешката клима којашто ги создава зовриените средоземни темпераменти.

„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)

Тој сознаваше во колку голема мера се однесува сето тоа на него.

„Послание“ од Блаже Конески (2008)

Покажувајќи им го сето тоа на другарите, јас се надевав потајно дека ќе го побудам некого од нив, поголем, поснаодлив, поблизок до воспитачот, да се заинтересира за мојот случај и можеби да ми помогне.

„Послание“ од Блаже Конески (2008)

Каква ќе биде таа моја проектирана вистинска љубов, не можев да си претставам, или сосем сматно си претставував, но бев внатрешно уверен дека сепак тоа на село станува полесно и попросто отколку во градот.

„Послание“ од Блаже Конески (2008)

Е, е. Не берете гајле, нели се замеша и Толе и тоа на онакво место!

„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)

Имало господ и од оваа клопка да се издутниме, — заврши Петре со утешителното и пријатно разјаснување на настанот и ги окуражи своите четници, соопштувајќи им ја и на другите војводи ново настанатата положоба во нивна корист со Толевата појава на „Гарван“.

„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)

оние пак, кои го завршиле талкањето, влегуваат во метрото влегуваат како во олтар од длаборез и уште неседнати почнуваат да 'рчат, 'рчат во сите тонови, мнозина басираат ама има и такви кои фаќаат високи октави, заспаните 'рчат ли 'рчат ама нема кој да ги чуе отшто јапонија да ми ти била земја на затворени прозорци а јапонците да ми ти биле луѓе со затнати уши кои кога се будни во метрото спокојно си читаат додека сонародниците им се дават од 'рчење - ем си 'рчат, ем набрзина каснуваат нешто во сонот оти во кусиот сон има време и место сал за една плескавица (и тоа на месечина) што во мекдоналдсите се нарекува хамбургер.

„Ситночекорка“ од Ристо Лазаров (2012)

Чудна работа ми паѓа у очи како тоа на сите јавувачи успех им стои, а толку несреќни се јавуваат кај дотичнава особа.

„Двоглед“ од Горан Јанкуловски (2011)

Тоа беше еден од ретките случаи кога правната држава профункционира и тоа на штета на трпеливиот. Колатерална штета јебига.

„Двоглед“ од Горан Јанкуловски (2011)

- Нема да го пржам, ќе го печам, и тоа на трска.

„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)

Сиот дијалог со бруцошката што зборуваме најмногу со своите очи, а која сега завршуваше фармација, го тинкаше нивниот син а уште носеше и второ дете во својата утроба, веќе одамна беше завршен, и тоа на најсреќен можен начин; и сега Миха бараше нови соговорници, по истиот навик и по истата потреба како што секоја изутрина кога одеше на работа од дома си земаше бурек за појадок, една четвртинка во една а друга четвртинка во друга бурекџилница, зашто му беше срам одеднаш да побара половина пита - толку млад, симпатичен и непорочен, иако веќе не само лекар туку и доктор.

„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)

„Што значи тоа?“ „Претпоставувам дека тоа на некој начин те венчава со куќата, а и со мене.

„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)

Мислам дека бевме во втората година; повторно беше тоа на часот по физичко.

„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)

Тогаш го читав Том Соер. Немирното, бестрашно Американче предизвика кај мене нешто дотогаш непознато и јас на Бата му ја преприкажав содржината на Димовите Тројца мускетари и тоа на најизвртен начин.

„Улица“ од Славко Јаневски (1951)

Турското господство ни ги пресече сите врски со нашата старина: Најтешко се одрази тоа на Македонија, како централна провинција, па затоа во тоа време кога кај другите православни Словени постепено се изработуваше писмениот јазик и правописот ние сѐ повеќе се обезличувавме и речиси сосем се откажавме од нашиот јазик како орган на литературната реч.

„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)

Едниот му се пофали на другиот дека чита многу интересна книга и тоа на јазикот на кој ја напишал авторот.

„Календар за годините што поминале“ од Трајче Кацаров (2012)

Сето тоа на пиесата ѝ дава можност да изгради јасна, разбирлива реторика.

„Календар за годините што поминале“ од Трајче Кацаров (2012)

Но не се вратив за тоа. Неделко Шијак е болен. Не се фаќа за нас благословот на игуменијата. Навистина не сме му мили на господа.

„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)

- Кажи му го тоа на Проказник. Тој е башарија. - Ако не помогнеш ти ...

„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)

Иван Иванович е премногу љубопитен. Боже сочувај, ако започнеш нешто да му раскажуваш и нема да довршиш!

„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)

Нашата цел во оваа книга е да ги разгледаме различните видови сложени структури и поведение што ѝ се спротивни на интуицијата, внимавајќи при тоа на заедничките особини што би можеле да ја сочинуваат основата на некаква „наука“ на изненадувањето и сложеното.

„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)

Ако од нешто е незадоволен, тој веднаш го дава тоа на знаење.

„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)

Беше премногу сериозна за да открива детали, и тоа на оние кои имаа дупло помалку години од нејзините.

„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)

Како глувци ќе се издавиме, и тоа на крајот.

„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)

Ако не му текне пред тоа на Максима него и Васила Митрески да ги испрати кај делениците во Битола со полна кола јагниња, за тие половината од нив да ги препратат кај другите деленици, во Солун.

„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)

И тоа на почетокот со дикат, да не си ги искрши забите пред да се разџвака мастиката.

„Филтер Југославија“ од Константин Петровски (2008)

Прво, тоа никогаш го немаше правено, а од некој имаше слушнато дека човек може да се исповрати од консумирање на марихуана. И тоа на лице место.

„Браќата на Александар“ од Константин Петровски (2013)

И секогаш, како за инает, нешто ќе му се залепеше на мундирот: или парченце сено, или некакво конче; згора на тоа, тој поседуваше особена дарба – кога оди по улица, да стигне под некој прозорец токму во мигот кога низ него се исфрлаат најразлични гадотии, и поради тоа на својата шапка секогаш ќе понесеше корки од лубеница и диња и слични глупости.

„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)

Несакајќи да си го признаеме тоа на себе, ги нарекуваме вонземјани. Па да, доаѓа ера на компјутери.

„Читај ми ги мислите“ од Ивана Иванова Канго (2012)

Тогаш разбирате колку морал да претрга; најпосле, тој мораше тоа на најнезамислив начин да го плати.

„Големата вода“ од Живко Чинго (1984)

Ќе мора, без пардон, да се измолкне од ланецот на патријархалниот дух, со којшто е „вланчано” ова општество, мора посмело да го истакне своето природно право, и тоа на живот, нов, сложен, богат живот, со сета уста мора да објави „Да живее животот! ”, на тој начин заглушувајќи ја страшната старечка коскена треска од која чкрипи, штрака и одекнува, со својата последна сила, „Viva la muerte!”.

„МАРГИНА бр. 36“ (1997)

Беше тоа сојузот на поетот и револуционерот кој траеше со децении склучен со цел да се ослободи својот палестински народ и реализирањето во родната земја по долгогодишниот принуден егзил.

„Амбасади“ од Луан Старова (2009)

Беше тоа на почетокот природно единство на водачот- револуционер и поетот на народот во потрага по слободна Палестина, која ќе функционира на почетокот, со вистински плодови на потрагата по смислата на враќањето и слободата, за на крајот да дојде до нивно разидување.

„Амбасади“ од Луан Старова (2009)

Еден ден чичко ми му го кажа тоа на татко ми, но во вид на клевета, а татко ми рече: И ти и Љубица играјте и танцувајте, но да бидете пристојни, со секого кој ќе ве покани, макар и Циган да е, но за време на играњето никако не треба да се зборува, да бидете сериозни.

„Три жени во три слики“ од Ленче Милошевска (2000)

Кога проговори, го стори тоа на оној воспитен начин што го применуваше понекогаш.

„1984“ од Џорџ Орвел (1998)

Но, Џулија го критикуваше учењето на Партијата само кога тоа на некој начин ќе го допреше нејзиниот сопствен живот.

„1984“ од Џорџ Орвел (1998)

Кога ѝ го спомна тоа на Џулија, таа се согласи со неочекувана подготвеност.

„1984“ од Џорџ Орвел (1998)

Знаеше само дека е неможно да се пребројат, а тоа на некој начин се должеше на мистериозната сличност меѓу четири и пет.

„1984“ од Џорџ Орвел (1998)

За чудо, тоа на Џулија не и изгледаше којзнае колку непромислено.

„1984“ од Џорџ Орвел (1998)

И почна да вика избезумено: „Сторете ѝ го тоа на Џулија! Сторете ѝ го на Џулија!

„1984“ од Џорџ Орвел (1998)

Отпечатен е во Зета, во Обод, во печатницата на Црноевиќи, и тоа на нашински, со кирилица.

„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)

15. КОЈ ЧЕСТО СМРТТА ЈА СПОМЕНУВА, ПОМАЛКУ ГРЕШИ - човекот со тоа на животот повисока цена му давал, уште ако е и бавчованџија тој напросто би решил и кромидовата главица да ја смета за човечка глава...

„Куршуми низ времето“ од Љупчо Стојменски (1976)

Сепак, подоцна, при самото склучување на договорот, кандидатот не е должен да достави доказ за здравствената способност – освен ако работодавачот, и тоа на своја сметка, не го испратил на здравствен преглед (чл. 25, ЗРО/05).

„Обезвреднување на трудот“ од Савески, Апасиев, Ковачевски, Василев (2010)

Дрвената рамка му беше стара, распадната, тоа на повеќе места олупено и прошарано со темни бемки како бемките на снагата од Богуле, но сепак и понатаму можеше човек да се огледа во него и тоа цел од нозете до главата.

„Јанsа“ од Јован Стрезовски (1986)

Може ли така да помине Илко Сукала и тоа на староси прва рожба? Та, кој ќе чуе, како ќе рече?

„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)

Но овчарите пак му внесоа возбуда на Стивенс: му кажаа вечерта дека мечката пак ја забележале и тоа на истото она место каде што порано лежела.

„Злодобро“ од Јован Стрезовски (1990)

Притоа двете луди женски глави не престануваа да се кикотат над мојата наивност и да ме исмејуваат.

„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)

И додека следев некои познати гласови од службената просторија на Грофот наеднаш сфатив дека во соседната соба всушност се беше разбашкарил Мирко Бунде, и тоа на софата, а Катерина и Јана му седеа во скутот!

„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)

„Да не подранив малку?“, го слушна својот глас, и самиот изненаден од сервилноста со која му се обрати и тоа на вратарот кој наеднаш се најде пред него.

„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)

Повеќе не се отвори сама. Го сторив тоа на сила, небаре варварин.

„Ерато“ од Катица Ќулавкова (2008)

Најмногу, се разбира, беа за тоа на Лумана да му се дојде до глава, ама тој ретко доаѓаше в село и кога ќе дојдеше, никој не знаеше.

„Луман арамијата“ од Мето Јовановски (1954)

Имаше секакви мислења: едни велеа да се реши никој да не му дава на Лумана ништо, па макар колел и бесел, други беа да се отепа, трети да му се стори тоа на Бошка Манев.

„Луман арамијата“ од Мето Јовановски (1954)

Затоа и се зафати да го извлекува ременот од панталоните; Оф, секогаш кога сакаше да ме поддржи го правеше тоа на најнесмасен начин!