Во неколку наврати после атентатот, напомена дека тој мислел дека било јасно дека се шегувал.
„МАРГИНА бр. 11-12“
(1995)
Оттука е и негова софистицираност-невиност, бидејќи верувам дека Ворхол некаде длабоко во себе веруваше во вистинска слава - како есенција на вистинска каризма.
„МАРГИНА бр. 11-12“
(1995)
Но најопасно од сѐ беше тоа што тој не веруваше во неви ност и мислеше дека сите ние сме онолку софистицирани колку што тој мислеше дека е и самиот.
„МАРГИНА бр. 11-12“
(1995)
Дури тој мисли, еден од демонстраторите му носи писмо во обичен син плик.
„Послание“
од Блаже Конески
(2008)
„Во моментот кога тоа се случува“, беше рекла таа, „ти навистина мислиш така“. Тој мислеше така.
„1984“
од Џорџ Орвел
(1998)
Тој мислеше на нејзиното голо, младо тело, онака како што го гледаше насоне.
„1984“
од Џорџ Орвел
(1998)
Тој мислеше на своите шест мали деца и на жената, што ги остави само со едно кило пченкарно брашно и малку плашици...
„Бојана и прстенот“
од Иван Точко
(1959)
Стомачето, исто така, се зачуди на мојата реакција, веројатно и тој мислеше дека одвај чекам некој од пејачите да ми пријде, а зошто, за да бидам нивна евтина играчка, не благодарам, имам.
„Знаеш ли да љубиш“
од Ивана Иванова Канго
(2013)
За него “уметноста” (во смислата на Зукари) била “мајка” на духот, поточно, тој мислел дека уметноста настанува во спротивставувањето со друга уметност, а не со природата.
„МАРГИНА бр. 26-28“
(1996)
Јасно беше, тој мислеше дека лесно ќе ја заведе и се кривеше во лицето напрегајќи се да се допадне. Смешно зло.
„Месечар“
од Славко Јаневски
(1959)
Тој мислеше дека внатрешноста е влажна и мувлосана, но таму имаше отвори за врати, како оној низ кој мина тој, на тесните страни, лево и десно, струи воздух, како и снопови светлина влегуваа низ тие отвори.
„Невестата на доселеникот“
од Стојан Христов
(2010)
Додека на Брзакот му ги зема потребните основни податоци, почнувајќи од името и презимето, на Аспасија ѝ дава доволно време таа сѐ што треба и како треба да внесе во записникот, особено сѐ што тој мисли дека треба да биде внесено, а потоа, по мала пауза на којашто и го дава нужното значење, му дава збор на „застапникот на подносителот на барањето за поведување дисциплинска постапка“.
„Продавница за љубопитните“
од Мето Јовановски
(2003)
Беше доста далеку, дури и премногу далеку за секој друг да ги нанишани на таа далечина, но беше исто така неминовно и за сето време тој мислеше на својата сигурна рака.
„Белата долина“
од Симон Дракул
(1962)
Тоа беше само една од оние горешти далги и малку подоцна таа помина, а тој мислеше: Кога би имал нешто да им речам, кога би ми дошло нешто такво.
„Белата долина“
од Симон Дракул
(1962)
И сега, додека се доближуваше до тие две лица на фотографиите, тој мислеше така. Внимателно ја избриша прашината од нив.
„Белата долина“
од Симон Дракул
(1962)
Тие не можеле да бидат сигурни дали на тој начун "ќе ги спречеле Германците да ги употребат нив против Југославија и Грција" или со тоа тој мислел дека Македонците "би биле корисни, затоа што тие се родени диверзанти и терористи".
„Македонија низ нишанот на САД и Британија“
од Тодор Чепреганов
(2012)
Според него, тој договор не требало да значи дека е насочен против Велика Британија или против Русија или против кој било друг.
„Македонија низ нишанот на САД и Британија“
од Тодор Чепреганов
(2012)
Под тоа тој мислел на постигнување "договор меѓу демократите од сите држави на Европа западно од Русија, почнувајќи од Франција, Германија и Италија, во таа смисла шти тие своите сопствени локални проблеми ќе ги решаваат помирувачки и со арбитража".
„Македонија низ нишанот на САД и Британија“
од Тодор Чепреганов
(2012)
Експертите биле многу јасни кога констатирале дека ако го прифатат предлогот на Рендел, тие не би можеле да се сигурни дали „поткупените Македонци би апстинирале да не работат против југословенските и грчките власти, кои се нивни природни непријатели, и дали би работеле против Германците".
„Македонија низ нишанот на САД и Британија“
од Тодор Чепреганов
(2012)
Го гледав а тој мислејќи дека се восхитувам со него ми намига и ми покажа под танките усни купиште зелени заби.
„Кловнови и луѓе“
од Славко Јаневски
(1956)
И во тие книги заемно се плукаат, се валкаат, се клеветат, тврдејќи дека сите се криви освен нив и дека ако другите би правеле така, како што тој мисли сега, победата ќе била наша.
„На пат со времето“
од Петре Наковски
(2010)
Во ред, да претпоставиме дека М Ѓурев воопшто го нема посетено другарот секретар во спомнатиот понеделник; дека не ја видел белезицата на раката на Ботка; дека сѐ ова што се случува со него во затворов овие денови се некои необјаснети привидувања; дека и кај него, еве, дошло до тоа пореметување на рамнотежата помеѓу она што не било, и она што тој мисли па дури и верува дека се случило.
„Желките од рајската градина“
од Србо Ивановски
(2010)
Ноќта ја помина на некој висок рид. Ја бркаше месечината, што од непознати причини се беше спуштила речиси на дофат, но при секој негов обид да ѝ се приближи таа отстапуваше токму онолку колку што тој мислеше дека ѝ се приближил.
„Желките од рајската градина“
од Србо Ивановски
(2010)