Нема потреба да разговараме, ништо не би можело да се каже преку тој нечувствителен и недоверлив бедем од лица и чадори помеѓу Мари-Клод и мене; остануваат три станици што се вкрстуваат со други линии, Мари-Клод ќе мора да одбере една од нив, да излезе од перонот, да тргне по некој од ходниците или да ги побара скалите за излез, независно од мојот избор кој овојпат нема да го променам.
„МАРГИНА бр. 6-7“
(1994)