Во колку се случи да надвладее тој остер ветер, не ќе може ни да се помисли барем малку да се поработи со бичкијата, а тоа беше она најважното, за кое што тој и беше дојден овде.
„Белата долина“
од Симон Дракул
(1962)
Низ времето втасуваше до него здивеното „ај ааај!” тој остер повик на упорните прогонители тие ровја што му паѓаа врз телото.
„Посегање по чудесното“
од Србо Ивановски
(2008)
Не е доцна да се почувствува Тој остар сек Како челуст на ѕвер И да се чита и натаму со страст Вечната Книга Во која долго и продолжително капе Заслепувачката светлина на сонцето.
„Век за самување“
од Веле Смилевски
(2012)