Еве сестрата Писи, чија болница, рековме, се наоѓала непосредно до Банката, како го доживеала тој страшен и возбудлив настан: “...
„Солунските атентати 1903“
од Крсте Битоски
(2003)
Некојси Сулејман им се обрнуваше со восторжени зборови: “... - Напред по тој страшен, но славен пат по кој сите народи се добрале до слободата...“
„Бојана и прстенот“
од Иван Точко
(1959)
Од тој страшен Мачор се плашеа сите, па и неговата мајка - Глувчицата.
„Раскази за деца“
од Драгица Најческа
(1979)
Значи, сепак на крајот го испратија тој страшен документ...
„Омраза - длабоко“
од Драгица Најческа
(1998)
За тој страшен пат царови секиј пат мислиле, затова от чул кошули носиле.
„Избор“
од Јоаким Крчовски
(1814)
Првото нешто што го изустив тој страшен момент беше ЗОШТО?
„Животот од една слива“
од Зорица Ѓеорѓиевска
(2014)
Тоа разидување... Оддалечување. Тој страшен процеп меѓу нив... Се чини непремостлив... Засекогаш... ***
„Омраза - длабоко“
од Драгица Најческа
(1998)