чиј (зам.) - рака (имн.)

Но сите присутни не го делеа мислењето на тврдокорните комунисти во чии раце беа и дефинитивната моќ и власта.
„Тврдина од пепел“ од Луан Старова (2002)
— Ние, ние со паличниците, со косите, со секирите, ние со испуканите раце требе да тргниме да се ослободуаме; та на тиа шо го имаат оружјето в раце, чии раце се меки, најадени, напиени, наспаки каква слобода му е требна?
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
— Море кој ни а дава нам таа слобода, бре Толе, шо ве лаже умот!
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Ни недостанува уште некој Проверите во џеповите на вашите шинели Чии раце се греат.
„Вардар“ од Анте Поповски (1958)
Затоа слава му Нему во чии раце се сите тајни.
„Злодобро“ од Јован Стрезовски (1990)
Старецот ја држи в раце свештеничката капа заедно со килибарните бројаници, додека ветрот му ја развејува проретчената коса полека отплетувајќи му го врзопот од долгите бели коси, што лабаво му трепери на тилот.  „Одете оче, засолнете се во пристанишната зграда, ќе Ве повикаме благовремено”, му рече Лука Карер на старецот во чии раце беше крстен во црквата на Св. Дионисиј, заштитникот на островот, добивајќи го името по својот дедо, но и според еден од четирите евангелисти.
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
На човек на моја возраст не му останува ништо друго освен да чека, каде и да е“, се обиде да се пошегува свештеникот погледнувајќи го со бистар, прониклив поглед „Освен тоа, сакам да бидам присутен кога нашиот Одисеј ќе се врати на оваа тажна Итака.
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
Судијата, од разбирливи причини, при овој свој повик можел да го прескокне описот на Мирко Бунде како познат и осведочен стрвло кога е во прашање женската убавина.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Мислам на оној, познат податок: кој го скинал јаболкото, и чија рака му го подала на кутриот маж!
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
- Во чии раце тоа? се кикоти Капсула. - На онаа ли што им излегла на беговите? - Не, на сликата. Ја чувам уште. Ќе ти ја покажам.
„Кловнови и луѓе“ од Славко Јаневски (1956)
Љубов, убавино... Каде заминуваш... Чија рака бараш по креветот без неа.
„Портокалова“ од Оливера Доцевска (2013)
Младичот ја изгледува собата, потоа Ивана и Фезлиев, во чии раце сѐ уште се наоѓаат револверите.
„Црнила“ од Коле Чашуле (1960)