ја (зам.) - грабнува (гл.)

Ја грабнуваш чашата ракија и целата в уста ја истураш. Речиси ја блиснуваш.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
На звукот на сирената за воздушен напад ја грабнував торбата и трчав во подрум.
„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)
Грета ја грабнува чашата сок од раката на едното дете, отпива од сокот и течноста ја исплукува врз Среќко кој се превиткува на подот. Сите стануваат. Настанува врева)
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Грета станува од столчето и половината од јазикот на Среќко ја исплукува во чинијата на соседната маса каде што седи една отмена дама со нејзините две деца.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
И јас пак ја грабнувам цигарата.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
БОРИС: Завиткај ми и мене една, мамата да ти ја ебам дрогашка. (Му ја грабнува цигарата. Ја мириса. Ја става в џеб.)
„Одбрани драми“ од Горан Стефановски (2008)
Море што се пречкате тука, дајте ја ваму јас ќе ја пресечам. (Ја грабнува погачата, сече и фрла пред секого по едно парче, а останатото ѝ го дава на Ката).
„Парите се отепувачка“ од Ристо Крле (1938)