Збунета сум... Ѝ помагам да се подигне, па ѝ ја додавам чашата со розето: - А јас се сеќавам на твоето детско гласче кога ни велеше дека сме силуети што минуваме низ маглата – Сум го заборавила и тоа, иако мислам дека сум била во право.
„Слово за змијата“
од Александар Прокопиев
(1992)
Знаеше дека не е така поради нејзината несомнена вознемиреност додека му ја додаваше пораката.
„1984“
од Џорџ Орвел
(1998)