ја (зам.) - заборава (гл.)

Арнотија ли е тоа што прима таа на своја служба Македонци, кога последниве со службата, или заради неа, ја заборавуваат својата татковина и нејзините интереси ги жртвуваат на бугарските?
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
Ако застанеш на трапезот и мислиш на техниката со која треба да полеташ кон упатениот трапез од другата страна, ти си готов; услов да преживееш беше да ја заборавиш техниката, а таа пак, во тие моменти, кога ја забораваш, функционира беспрекорно.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Вдлабен во една книга тој ја оставаше да ја чита подоцна, но набргу ја забораваше, и така во недоглед.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Мршата скапува, а сликата останува, вели. - Душата оди без мрша, велам, ама мршата не ја заборава.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Со поглед упатен кон родната куќа во Поградец, која станала седиште на партиската власт, на брегот на Охридското Езеро, тој ја заборава сегашноста, за да се препушти да го завлече „егзалтирачката фуга на меморијата.”
„Атеистички музеј“ од Луан Старова (1997)
ЈАКОВ: На слободата треба да се сетиш. Ние постојано ја забораваме, и сѐ некој друг ни е виновен.
„Одбрани драми“ од Горан Стефановски (2008)
Покрај болката од чедото, мајката ја заборава својата болка.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)