ја (зам.) - забрза (гл.)

„Пријателе, ние ја носиме лагата во себе и едно не знаеме: дали нѐ одржува таа во живот или ја негуваме за да ја забрзаме својата смрт.
„Две Марии“ од Славко Јаневски (1956)
Ја забрзав песната и жените се фатија да играат.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Жената, за да ги избегнат барите, го поведува девојченцето по мократа асфалтна патека, испруженото тело на водената змија. – Ќе задоцниме – ја забрзува внучката, и себе си.
„Слово за змијата“ од Александар Прокопиев (1992)
Тој се надоврза на Татковото кажување за крајот на јаничарите: Значи, така Балканот и Европа, султаните и самата Империја се ослободија од постојаните и непредвидливи закани на јаничарите, кои веќе заземаа место во легендите, додека султанот Махмут II можеше да ја забрза реализацијата на програмата на своите реформи и цврсто се одржи одржа на својот престол.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)