ја (зам.) - запалува (гл.)

Ветрот му го гасне чкорчето и тој ја запалува под шинела, под пазува.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Со првиот чекор ја запалувам батериската ламба и внимателно, стапнувам на првата степеница изделкана во каменот.
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)
(Ја клава во устата, ја запалува со својата и му ја подава на Теодос.) Еве, ти куме, завиткана и запалена!
„Чорбаџи Теодос“ од Васил Иљоски (1937)
АРСО: Ајде де, и да кашлаш, се рече сто пати: не е ред да се враќа.
„Чорбаџи Теодос“ од Васил Иљоски (1937)
Витомир ја залепува цигарата и ја запалува. Пувка и го чеша јачменчето на окото. - Не чешај го ако не те јаде, вели Григор Бакалот. - Ме јаде, вели Витомир.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Ја запалува цигарата и ја закачува в уста. Буричнува со машата во жарјето, вади едно жарче и ја запалува цигарата.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)