О'Брајан престана да чекори, како Винстон гласно да ја изговорил мислата.
„1984“
од Џорџ Орвел
(1998)
Но, сѐ додека ја изговара, на некој нејасен начин континуитетот не е прекинат.
„1984“
од Џорџ Орвел
(1998)
И станувам свесна дека реченицата ја изговорив природно, не мислејќи, дека мојот теле-мозок почна на сите работи на овој свет да им ја дава истата тежина или леснотија, секому право на истите секунди, секому својот sound-bite, во еден кадар некој ждере хамбургер, во друг некој умира...
„МАРГИНА бр. 6-7“
(1994)
Како бизнисмен со пура и коњак во раката, ја изговорив занесено последната реплика, за време на елегантната опсервација на масивната компјутерска маса.
„Ниска латентна револуција“
од Фросина Наумовска
(2010)
Сите што ја знаеја, се плашеја да ја приспомнат, уште помалку да ја изговорат.
„Захариј и други раскази“
од Михаил Ренџов
(2004)
Што всушност се случило? Во таа состојба на опиеност, во која ниту сум бил на небото, ниту на земјата, во мојот облак светлина (никогаш од тогаш не сум ја видел таа светлина, а копнеам по неа; ќе ја видам ли уште еднаш, макар и во некој друг живот?), сум дошол до Луција, и мислејќи дека фантазирам за себе и во себе, сум ја изговорил целата фантазија, во два гласа, машки и женски, пред неа и пред нејзините другарки, што предизвикало општа смеа.
„Папокот на светот“
од Венко Андоновски
(2000)
И јас, без да бидам свестен што зборувам, кажав нешто што и ден-денес не можам да си го објаснам; од каде дојде таква луда идеја кај мене, идеја за која никогаш претходно не сум размислувал, ни близу умот не ми била, а ја изговорив (да не се тоа остатоци од некои мои претходни животи?); реков: „Во паузата би можеле да изведеме една мала, лесна циркуска еквилибристичка точка“.
„Папокот на светот“
од Венко Андоновски
(2000)
А не се ни трудев да си ги научам студентите како да ја изговорат репликата, се разбира – предметот не ми беше геј- верзија ниту на Пигмалион ниту на Мојата красна леди и не бев некој геј- професор Хенри Хигинс, што зел да ги учи разните Елизи Дулитл од Ен Арбор како да му дораснат на геј- кругот – иако на крајот предавав за карикатурата и се трудев да ги изведам нејзините импликации, како што правам и тука.
А какви се тие импликации?
„Како да се биде геј“
од Дејвид Халперин
(2019)
Зашто, за да ја разберете поентата на карикатурата, треба најпрво да го разберете значењето на реченицата што ја изговара карикатурата на наставникот.
„Како да се биде геј“
од Дејвид Халперин
(2019)
Сум го гледал едно стопати и на сон можам да ја изговорам апсолутно секоја сцена.
„Како да се биде геј“
од Дејвид Халперин
(2019)
Во тие мигови, додека ја напуштав, салата- предавална на касарната на присет ми дојдоа, како утеха, стиховите на Вињи сал тишината е голема, сѐ друго е слабост!, додека во далечината се слушаше пукот на оружјето во функција на вообичените вежби Да бев вистински храбар, како што се истакнувавме сите војници на државата која се одржуваше врз разнишаните темели на лажната величина, ќе се спротивставев, како во годините на бујната младост, искажувајќи ја тезата што внатрешно ја дополнував, а немав храброст да ја изговорам дека, според сите можни хипотези секоја војна не може да биде ништо друга освен грешка.
„Амбасади“
од Луан Старова
(2009)