ја (зам.) - испружи (гл.)

Го зема горниот и внимателно го разгледува. иставајќи го постепено колку што може да ја испружи раката. Тоа е цртежот со бронзениот бокал.
„Послание“ од Блаже Конески (2008)
- Гулапчиња! - си рече Борко и ја испружи раката како да сака да ги фати.
„Било едно дете“ од Глигор Поповски (1959)
Кога одекна плускот на шамар, неколку од нив одеднаш станаа, возбудено погледнувајќи кон сепарето, но Тихомир ја испружи раката пред нив како рампа, давајќи знак за смирување.
„Полицајка в кревет“ од Веле Смилевски (2012)
Ако ја испружев раката во сонот да ги допрам – се будев, и го губев и сонот. Сонот за Луција. ***
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Едната нога ја испружив понапред заради стабилност, другата ми беше свиткана во коленото. На тоа место фустанот се слизнуваше надолу.
„Братот“ од Димитар Башевски (2007)
Ја испружив дланката. Благото, освежувачко струење на ноќта ме водеше кон патоказ - зад портата, зад ѕидините.
„Пловидба кон југ“ од Александар Прокопиев (1987)
Понекогаш ме земаше в скут, и додека седевме крај прозорецот зад кој врнеше снег, таа ми раскажуваше бајки во кои доброто секогаш го победуваше злото.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Понекогаш ме земаше в раце и излегувавме од дома и минувавме покрај дрворедите; со едната рака ме придржуваше, притискајќи ме на своите гради, а другата рака ја испружаше високо, откинувајќи цветови од најниските гранки на липите, костените и багремите, а потоа ги ставеше цветовите меѓу нејзиното и моето лице.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Пристапувам до креветот, ја подавам раката за да ја погалам по главата, знам како треба да се однесуваме со вознемирена жена, посебно знам како треба да ѝ пристапувам нејзе, но таа ја крева дланката спроти мене, ја испружува раката и не дозволува да ѝ се приближам.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
„Чекај“, вели, „почекај да проверам уште еднаш пред да тропнам и да истресам некоја нова глупост“.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
Ја испружи раката кон неа.
„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)
Тате гледаше цела една минута кон Марс. Потоа наслепо ја испружи раката кон мене.
„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)