Кога немаше што да украде, си ја крадеше десната рака со левата. Или капата своја.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Некој ни ја краде шумата, си велам.
„Желките од рајската градина“
од Србо Ивановски
(2010)
Дедо Господ ни враќа топлина што други ни ја крадат!
„Црна билка“
од Ташко Георгиевски
(2006)
Зборуваат само национално, национално, како да не сме луѓе, како да не јадиме леб и да не пиеме вода (мене ми зачука срцето), ние треба да се најадиме, вода да тече, а не да ни ја крадат, трактори да купиме, крави млечни да донесеме, кози алпина раса што даваат седум литри на ден, та за нација, пак ќе сме нација, ебати нацијата!“
„Бунар“
од Димитар Башевски
(2001)
Кој ли ја краде личнотата од лицето на донеодамнешната занеслива кукла?
„Авантурите на Дедо Мраз“
од Ристо Давчевски
(1997)
Кога зазреа ’ржта, пченицата, почнаа и неа да ја крадат.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)