Извадоци од текстовите на Мирољуб Вучковиќ; Милан Прибишиќ и Марина Мартиќ Момент, 14, април-јуни 1989 The last of England, 1987 200 Margina #11-12 [1994] | okno.mk Arman Schwiters okno.mk | Margina #11-12 [1994] 201 Ц ентарот Жорж Помпиду (Georges Pompidou) ќе ја претстави првата француска ретроспектива посветена на делото на Курт Швитерс (1887- 1948).
„МАРГИНА бр. 11-12“
(1995)
Општествениот ред се гуши, нацизмот во облик на поп-свет го заменува тој ред, и се ослободува енергија која Џарман можеби ја критикува, но која едновремено и го заробува”.
„МАРГИНА бр. 11-12“
(1995)
На Џарман му беа потребни неколку недели да го прифати фактот за присуството на вирусот во сопственото тело.
„МАРГИНА бр. 11-12“
(1995)
Ако се осмели некој да ја критикува дејноста на таквите лица, се решава да загине од Организацијата.
„За македонцките работи“
од Крсте Петков Мисирков
(1903)
Ја мразеше Партијата и го кажуваше тоа со најпрости зборови, но не ја критикуваше генерално.
„1984“
од Џорџ Орвел
(1998)
Но, колку и да ја критикувал Борис, беше ѝ го фрлил меракот на Јана.
„Последната алка“
од Стојан Арсиќ
(2013)
Веќе неколку месеци излегуваше весникот „ РЕПУБЛИКА“, сопственост на долгогодишниот политички затвореник Сашо Борисов, кој што отворено ја критикуваше владата.
„Браќата на Александар“
од Константин Петровски
(2013)
Размислував интензивно додека ги следев забрзаните чекори на иследникот додека го правеше оној полукруг низ собата.
„Летот на Загорка Пеперутката“
од Србо Ивановски
(2005)
Спорот се состоеше во тоа, дека ние петмината соработници тврдевме дека задачата не ни била воопшто пренесена бидејќи се загубила негде во плиткото сеќавање на одговорниот уредник, а тој ја критикуваше нашата неодговорност, дека како поединци смислено го уриваме неговиот авторитет и правиме такви прекршоци што ја компромитираат неговата способност и одговорност на раководител.
„Летот на Загорка Пеперутката“
од Србо Ивановски
(2005)
А нему во претставата му припаѓа улогата на бунтовник, но, се разбира, лажен бунтовник.
„МАРГИНА бр. 32-33“
(1996)
Интелигенцијата има, според еднодушната согласност, општествена задача да ја критикува основаноста на институциите не нанесувајќи им штета, да ја преземе на себе улогата (за да спречи некој тоа да го земе за сериозно) на бранител на јавноста од малверзации; таа е барон шарлатан.
„МАРГИНА бр. 32-33“
(1996)