ја (зам.) - мине (гл.)

Порнографијата со својата дословност и занимавањето за сексуалниот ефект (еден од најстарите примери за интерактивен однос меѓу гледачот и изведувачот) му се заканува на митот за симболичката форма и естетската дистанца на уметноста.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Кога курвата сака да ја мине границата како уметник, таа излегува од рамката каде што била објект за самата да може да ја авторизира сопствената рамка.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Ја минав, скришум, и границата, по трагите по вистината за козите.
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)
А татко ми, како дојденец, туѓинец во овој град, не беше мигрант како сите козари, туку емигрант, човек што ја минал границата, па мораше да биде видливо лојален, да не се замери, за еден ден, со семејството да го добие бараното државјанство, да добие потврда за лојалност кон новата земја.
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)
Внатре ја чекаше еден човек.
„Гоце Делчев“ од Ванчо Николески (1964)
Под тешкиот товар, таа ја мина долгата улица, скршна во неколку мали улици и се изгуби некаде во десниот дел на Скопје.
„Гоце Делчев“ од Ванчо Николески (1964)
Во Диселдорф купувала стари алишта, телевизори и друго и речиси секогаш успевала да ја мине границата а да не биде забележана од цариниците.
„Патувања“ од Никола Кирков (1982)
И така, возот брзаше кон Минхен. Ја минавме границата, па Австрија и откако нѐ осамна некаде кон Салцбург, моите сопатници ги опфати нервоза. Веднаш разбрав од каде произлегува.
„Патувања“ од Никола Кирков (1982)
Беше еден од убавите доцни есенски топли денови кога ја минав границата.
„Патувања“ од Никола Кирков (1982)
Ете каква е положбата! Таква!
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Турскиот конзул секој ден протестира против исфрлањето на чети, та одвај и јас ја минав границата.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Таа знаеше дека тој се наоѓа пред најзначајната одлука во животот, по онаа ноќ кога реши, сите заедно, да ја минеме границата на Езерото и, засекогаш, да станеме емигранти на животот.
„Тврдина од пепел“ од Луан Старова (2002)
Во една од почетните сцени, додека безделно си ги средува ноктите со турпијка, Роза Молин (во чија улога е Бети Дејвис) во својата голема и удобна куќа слегува по едни скали и со тој кисел извик му смрчува на љубовно грижливиот и изнапатен сопруг – чесниот, посветен и вреден лекар (кого го игра Џозеф Котен), кој си доаѓа дома по непроспиена и емотивно исцрпувачка ноќ што ја минал во очајничка и јуначка борба да му го спаси животот на еден пациент.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Ноќта ја минале со молчење.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
- Што има да им кажуваме? Умре, го закопавме, пепел е.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Откако ја сослуша ваквата определба, Акакиј Акакиевич тажно се одвлечка до својата соба, и како ја минал таму ноќта, му оставаме да пресуди на оној што макар малку може да навлезе во положбата на друг.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
- Да одиме, - стана Пишпирик од пенушката на која седеше. – Ако побрзаме, зимата ќе ја минеме сити.
„Пупи Паф во Шумшул град“ од Славко Јаневски (1996)
Кога се раздени, зацапавме во снег.
„Пупи Паф во Шумшул град“ од Славко Јаневски (1996)
И покрај сѐ тој никогаш не отпатува со овој воз според неговиот итинерар ниту да ја мине западната ниту источната граница.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Езерото ја имаше судбината да биде поделено со граница меѓу народи, режими и идеологии.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Ја минавме границата. Бевме посилни од подводниот змеј! Го победивме.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Птиците ја прелетуваа границата, но само на езерските јагули, кои патуваа преку балканските реки и Медитеранот до Саргаското Море на Атланскиот Океан и назад низ новата генерација, не можеа на последното враќање да ја минат границата која луѓето по милиони години им ја испречија на патот со градба на неколку хидроцентрали во Албанија и Македонија.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Се соединуваа душите, се избираа меките зборови на судбината.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
И не случајно, на брегот на Езерото, во Струга, близу границата која некогаш ја минавме, татковите книги го остваруваа вториот живот низ моите занесни читања.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Кога се најдов со него на вишинката на кај манастирот Свети Наум и му го покажував родниот Подградец, во кој не бев стапнал 37 години по моето заминување и за ноќта кога ја минавме невидливата граница под Езерото, Махмуд Дарвиш внесено, и со поглед претопен во синевината на Езерото, ја слушаше мојата вистинска сказна за змејот и границата.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Но се случуваше некој од чуновите, кога не ќе се појавеше змејот да ја мине границата.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
За светите книги со кои ја минавме границата. За молитвата која ја шепотевме во тишината на ноќта.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
ПРВАТА ЖЕНА: Тоа што се случува сега е пресудно за вас двете.
„Три жени во три слики“ од Ленче Милошевска (2000)
Јас ја минав војната. Оваа не ми требаше.
„Три жени во три слики“ од Ленче Милошевска (2000)
Ханка насети движење во дворот, набрзина стана, се приближи до прозорецот и се насмевна кога виде дека стариот пес, што заеднички го хранеа со комшијата Боро Симески, уморен се прибира во дворот и се свиткува крај коренот на кајсијата за да ја мине ноќта.
„Полицајка в кревет“ од Веле Смилевски (2012)
- Господ и Богородица Мајчица ни дале сила невидена, небаре крилја ни дале - та со еден здив да ја минеме коријана - да ја искачиме планинава! - до трипати се прекрсти баба Петра. ***
„Молика пелистерска“ од Бистрица Миркуловска (2014)
Кога ја минале ливадата зашлапкале во езерските води и - застанале - нема ниту едно кајче за да завеслаат накај божилакот...
„Молика пелистерска“ од Бистрица Миркуловска (2014)
По еден месец ѝ се јави од Италија. Ѝ пишуваше дека е здрав и жив и дека со некој си другар што биле порано во интернатот, ја минал кришум границата и дека сега се наоѓа во привремен логор, во кој ќе помине извесно време, а потоа ќе замине за Америка.
„Јанsа“ од Јован Стрезовски (1986)
И малку години потоа, ја мина првата граница во животот.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
Мајка ништо не можеше да ја одврати од намерата да ја мине границата, да го оствари судбинското враќање во родната земја, откако стигна црвената виза, токму на денот кога таа наполни 70 години.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
Се случувало луѓето да ја минат, но околу неа не престанале да кружат фантазмите.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
А за нас, децата, границата, всушност, и не постоеше, неа ја чувствуваа силно Мајка и Татко држејќи ги нашите животи во нивната заедничка прегратка, во прегратката на надежта дека ќе ја минеме границата.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
Тој ѝ порачувал секоја ноќ да дојде, како знае да ја мине границата крај Езерото, оти му се броени деновите.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
Тоа можеби најмногу ѝ успеваше и кога ја минавме границата и се најдовме на другиот брег од Езерото.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
Татко, на крајот, се согласил. Барал со денови по семејните документи, го означил кругот на нашето емигрантско семејство, ја минал духовно границата, ги поврзал другите семејства во стеблото, минал и низ други граници, втасал до Турција, до Азија, дури и до Америка.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
Татко, со месеци, се распрашуваше, трагаше по најпогодното место од каде што сметаше дека најбезбедно ќе ја мине границата тајно, заедно со семејството.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
Тоа беше една мала тампон-зона помеѓу двете земји која требаше да ја мине пеш, следена од будните граничари, вооружени до заби, од двете страни.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
Пароксизмот на сталинистичката гротеска ми беше приреден токму во родниот град, при самото минување на истата граница која, пред триесет и седум години, во времето на фашизмот, ја минавме тајно, низ Езерото.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
Од тоа време, во нашите спомени останаа руските и американските филмови кои ги гледавме во киното „Балкан“, а за Мајка остана значаен мигот кога за прв пат си ја облече кафеавата бунда, подарок од татко ѝ, дваесет години откако ја минавме границата...
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
Само пораките за смртта можеа да ја минат границата...
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
Границата долго време не се менуваше, се менуваа само генерациите кои успеваа тајно да ја минат.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
Ќе било кијамет ако ја минеме! Така ми велеше мојот татко.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
Настаните кои се навестуваа, ја замаглуваа нашата надеж дека добриот ангел ќе ја мине границата и ќе го донесе каталогот на Мајка.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
Еднаш тајно ја мина границата.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
Гури Порадеци беше пресреќен, на кормилото, што ја минавме границата и, според предвидувањата, навреме и безбедно стигнувавме со чунот кон нашата поинаква иднина, станувајќи, за толку кусо време, емигранти на животот.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
Татко, кога нѐ виде сите собрани, пред куќата, на прагот, готови да полетаме, како семејство, кон најблискиот облак, за да ја минеме границата, веднаш, по силната возбуда што ја почувствува во мигот, претпостави дека Мајка или го насетила денот на конечното заминување или веќе наминал претпазливиот Гури Порадеци којшто, свесен за критичноста на мигот за опстанокот на побратименото семејство, не сакаше ништо да му препушти на случајот.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
Војничето сакаше да го продолжи разговорот, но Мајка си беше со ниет да си ја мине границата што побргу.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
И така Ервехе се подготвуваше по дваесет години да ја мине македонско (односно југословенско) албанската граница во есента на 1974, една година по смртта на брата си Бубуш.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
Една од последиците беше оживеаната пеколна граница помеѓу Албанија и Македонија, одамна всадена во срцата на разделеното семејство од обете страни на границата, која како чудовиште се извиши од водите на Охридското Езеро и ги запираше луѓето со децении да ја минуваат.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
Во манастирот оѕвиваа тапаните и свирките и се виткаа ората во манастирските дворови: играа оние што дошле уште од синоќа и ноќта ја минале во веселба.
„Злодобро“ од Јован Стрезовски (1990)
Беше сигурен:ја минаа шумичката и од еден скоро непреоден дол, заштитен со боцкави змии на густо збиени капини, излегоа пред студен рид, нем и пуст како тајна.
„Две Марии“ од Славко Јаневски (1956)
Погледот стигнуваше до блискиот брег, во Албанија, откако ќе ја минеше границата помеѓу двете земји, означена со понекоја невидлива бела пловка на езерото.
„Патот на јагулите“ од Луан Старова (2000)
Дење не можевме да ја минеме границата макар што немаше граничари, ниту од едната, ниту од другата страна.
„Патот на јагулите“ од Луан Старова (2000)
II Пред зајдисонце ја минав границата од страната на Албанија. Се вратив во Манастирот.
„Патот на јагулите“ од Луан Старова (2000)
Мислеа на сите други луѓе на светот што ја минуваат оваа вечер, секој на свој начин.
„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)
Гледај, ќе одиме со пладневната ракета во Л.А, со хеликоптер во два часот во Санта Барбара, со авион во девет во Енсенаду и таму ќе ја минеме ноќта!“ 71
„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)
Тоа успеа. Највеќе од сѐ мразеше кога алиштата се простираа закачени на сите страни така што човек мораше да ползи под нив за да ја мине собата.
„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)
Оваа земја треба да ја минете надолж и попречно за да најдете некого што има шизофренија а да не е под медикаменти, или да има психијатриска нега, и да не е во бегство.
„МАРГИНА бр. 21“ (1995)
На цела една генерација на психијатри веќе не им е познато какви се тие луѓе кога се без медикаменти... разговарал: Anthony Liversidge: OMNI, април 1988, New York
„МАРГИНА бр. 21“ (1995)
Тука требаше да ја мине реката преку една греда ставена преку неа, но кога дојде што да види: гредата ја нема!
„Луман арамијата“ од Мето Јовановски (1954)
„Ноќта ја минав со Анатолиј, на Езерцено.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
И враќањето беше тешко; ја минав цела Русија, цела Романија, додека стигнав овде; ме фаќаа сите болести што војните ги оставиле: тифус, маларија, грип; некои ги прележував по пат, а некои по болниците; паѓав во трески, во огнови, во несвест, но се храбрев, си давав кураж да истраам, да се вратам жив...
„Свето проклето“ од Јован Стрезовски (1978)
Времиња со стари и нови граници! Дедо сигурно би се превртувал во гробот кога би знаел дека неговиот син една ноќ решил со семејството да ја мине границата преку езерото.
„Потрага по Елен Лејбовиц“ од Луан Старова (2008)
Чудовишето се покажувало според легендата, само кога некој ќе се обидел да ја мине границата!
„Потрага по Елен Лејбовиц“ од Луан Старова (2008)
На начинот на кој ја изнесувате оваа епизода, си велам дека вие можеби помислувате дека сте го оставиле смеењето додека бевте дете, во прегратката на вашата мајка сте морале да ја минете ноќта на другиот брег од вашето Езеро.
„Потрага по Елен Лејбовиц“ од Луан Старова (2008)
Таму каде што дијалектиката не успева (А.А. губи во вербалниот двобој), останува ризикот да победи физичкото насилство, сказот од зборови продолжува во акции кога авторот укажува и ги осудува мерките на заплашување: со изолирање од телефонската врска, со организираната врева за да се спречи неговиот сон, со служење на неподнослива храна и последната нискост: приморуваат една негова блиска роднина да им се придружи во стапицата што му ја поставуваат на исцрпениот наратор пред да ја мине границата кон Македонија.
„Атеистички музеј“ од Луан Старова (1997)
Да ја напишам оваа книга, како што си ветив кога ја минав по втор пат тогаш можеби најзатворената и најпроклета граница во светот.
„Атеистички музеј“ од Луан Старова (1997)
Но дали најден во виорот на егзилот откако ја минав­ме границата – која беше мојата татковина, сега вратен во родната земја, дали јас бев повикан да плаќам некаков долг по цена на силни страдања, дури и по цена на својот живот?
„Атеистички музеј“ од Луан Старова (1997)
Ми остануваа последните чекори за да ја минам границата, да се префрлам во едно друго време.
„Атеистички музеј“ од Луан Старова (1997)
Состававме заеднички сон со различни делови, пресечен од границата, која треба да ја минам.
„Атеистички музеј“ од Луан Старова (1997)
Требаше најпосле да падне завесата на трагикомедијата, да ја минеме границата.
„Атеистички музеј“ од Луан Старова (1997)
Ја минав границата како свое триж распетие, спасен од последното, четвртото сталинското, како замена.
„Атеистички музеј“ од Луан Старова (1997)
Јас, поранешниот емигрант, макар што сум ја минал границата на двегодишна возраст, тајно преку Езерото, за албанските власти и натаму останував нивен.
„Атеистички музеј“ од Луан Старова (1997)
Но од сѐ што загуби, најблиската рода, куќата со бавча крај Езерото, по силните удари на судбината откако ја минавме границата, тврдеше дека најмногу добивала неговата душа, станувала појака.
„Атеистички музеј“ од Луан Старова (1997)
Со последните будни сили во мене, со надуеното куферче подароци, најмногу статуети и значки, ја минав границата.
„Атеистички музеј“ од Луан Старова (1997)
Вечерта ќе ја минеме во задолжително гледање на нова соц- реалистичка театарска претстава.
„Атеистички музеј“ од Луан Старова (1997)
Не можеше да има поголем олтар на сите жртвувања од самата балканска граница – ѕид која требаше да ја минам.
„Атеистички музеј“ од Луан Старова (1997)
7. Ја минавме границата и на другарите им кажувам дека во Битола не ме пуштија да си го видам детето.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
А, не ти, уште основно не завршила, туку „дави„ со тоа!
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Почекај малку, порасни, знаеш ли кога прв пат во животот сум ја минал границата? Кога сум бил студент.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)