ја (зам.) - облее (гл.)

Беше слатка, мојата мала Емили, мојата викторијанска принцеза.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Малата Ервехе, штом си го слушнала своето име, ја облеало руменило по лицето.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
- Ранета сум? - исплашено изусти и во тој миг ја облеа страв.
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
„Од Шведска е“, рече таа.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Најпрвин таму пребледува небото, станува розово, црвено, набабрено со пурпур и чиниш одеднаш ќе потече црвенило и ќе ја облее засенчената страна на планината.
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Доста ја облеа мило чувство низ целото тело и просто извикна: — Неда!
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Светлината беше слаба, но можев да го видам црвенилото што ја облеа.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)