И подзасушените јасминови цветови кои лазеа по ѕидовите на палатата ја ослободуваа својата згустена миризба.
„Амбасади“
од Луан Старова
(2009)
Зар од Алма Ата ќе ја ослободуваме, вели, зар од Казахстан ќе пукаме?
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
- И јас велам така, - се согласува дедо Иван и тогаш почнува да расправа за руската силовитост во бојот, како го поминале Дунав кога ја ослободувале Бугарија: не знам колку илјади се издавиле, направиле мост од трупови за да мине другата војска.
„Послание“
од Блаже Конески
(2008)
- Сега ќе мораме и Огнена да ја носиме на раце - вели тој додека ја ослободуваме приклештената нога.
„Синот“
од Србо Ивановски
(2006)
Невротичната сексуалност, дури и кога не доведува до оргазам, ја ослободува индивидуата од природните биолошки ритмови, а сепак не ги пригушува.
„МАРГИНА бр. 6-7“
(1994)
И Арафат сакаше да остане и вистински ќе остане во историјата, како мит, како икона, како татко- основач на палестинската нација отколку како моќен лидер кој со својот навидум политички донкихотизам сакаше да го обедини светот за да ја разбере неговата борба за слободна Палестина...
„Амбасади“
од Луан Старова
(2009)
И така дојде вистинското време кога требаше да ја ослободувам од себе долго потискуваната сторија од дипломатските години кога бев прв странски амбасадор во имагинарната држава Палестина, во која реално ги предадов акредитивните писма, минувајќи пред тоа пред построен воен баталјон, во една тајна пештера, во еден непознат предел во Тунис!
„Амбасади“
од Луан Старова
(2009)