ја (зам.) - отклучува (гл.)

И рече: „Повнатре со клучот, и потем силно, десно’, како секој ден да ја отклучува!“
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Влегувањето во градината е бавно влегување во примката на времето што само зборот ја отклучува.
„Липа“ од Матеја Матевски (1980)
Беше вака: Пред нашиот стан, во којшто се влегува низ двојна врата, се поздравуваме со соседите додека Борко ја отклучува првата врата, па го врти врзопчето и со другиот клуч ја отвара и втората.
„Братот“ од Димитар Башевски (2007)