ја (зам.) - посетува (гл.)

Но зборовите на мајка ѝ како ќе биде утре само таа в село писмена; како ќе може да чита „големи книги"; да пее в црква та дури и писарка на спаијата може да му стане и да вади добри пари, — сето тоа ѝ даваше кураж да издржи и редовно да ја посетува школата.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Уметникот погаѓа дека девојчето има некој свој цртеж на изложбата, па ја води и мајка си да го видат како стои во оваа светла сала во центарот на градот, што многу луѓе ја посетуваат.
„Послание“ од Блаже Конески (2008)
А народ: мажи, жени, деца, млади невести, подгрбавени бабички, старци со бастуни - пак ја посетуваат црквата.
„Гоце Делчев“ од Ванчо Николески (1964)
Пишуваше дека во неа навраќал во свое време Балзак и дека, кога доаѓал овде, го пиел тој и тој пијалок а сега кафеаната постојано ја посетувал Жан Пол Сартр.
„Патувања“ од Никола Кирков (1982)
Трибојната куќа на герлите, која е до самата главна улица „Кенинг-штрасе“, не ја посетуваат штутграѓаните.
„Патувања“ од Никола Кирков (1982)
Тој кажуваше работи за кои ќе беше подобро да останеа неискажани, читаше премногу книги, често ја посетуваше кафеаната „Кај костенот“, собиралиште на сликари и музичари.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Идејата за руина, нпр. кај Бењамин, се поврзува со копнежот по архитектура, конструкција која неотповикливо е разорена, но чијшто фантом на тоталитетот сѐ уште ја посетува таа руина.
„МАРГИНА бр. 1“ (1994)
Луција завршила дефектологија и сега работи во Центарот за слух и говор; солидно заработува, живее сама, а Земанек ја посетува одвреме-навреме, и се разбира, со неа излегува за време на државните празници и партиските прослави, за да ја покаже својата брачна врска пред јавноста.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Си легна да спие, велат, ја посетува во сонот...
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Од сите куќи најмногу ветеринарот Скрез ја посетуваше куќата на Цанул и најмногу својот бик го спаруваше со неговата крава; влегуваше ветеринарот Скрез со жена му на Цанул, Цанулица, во ќералот кај кравата, и додека кравата блажено подмукнуваше под бикот, блажено подофнуваше и Цанулица потфатена од ветеринарот Скрез.
„Свето проклето“ од Јован Стрезовски (1978)
Место него улицата ја посетуваше груб и ќелав полициски агент со очи-копчиња впиени во прозорецот со чипкени завеси.
„Улица“ од Славко Јаневски (1951)
Него го забавуваа овие игри в постела кои Ребека, оваа цела година додека ја посетуваше, знаеше да ги прави уште повозбудливи, поставувајќи ѝ пречки на извесноста и одлагајќи ги врвните страсти за силовитите продирања, до длабоко во ноќта.
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
Сега многу се тие кои ја посетуваат пештерата која од некогашно мечкино дувло, денско живеалиште на лилјаците и пајаците и седиште на мракот и несреќите, стана туристичка атракција...
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)
Секогаш ги раскажуваше истите нешта: како нивната мајка го исфрлала бесот врз сестра му уште кога таа била девојче, како Клара била претепувана кога организирала протести за правата на жените, децата и работниците, како полека нејзината храброст и бодрост се претворале во затворање на својот испразнет свет.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Сѐ поретко ја посетував Клара. При тие средби, додека таа и јас седевме една спроти друга, Густав ја прекинуваше тишината.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Дури правела и шеги за сметка на Трајчеица.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
А бидејќи такво нешто не се случило Рајна и понатаму продолжила да ја посетува својата симпатија Генералот во неговиот дуќан за сода вода и да ги игра и пред него сите оние игри со кои ги збудалуваше мажите.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)