Во него секоја буква беше сликичка што лесно се сочинува, лесно се помни и лесно се отклучува значењето нејзино, оти сликите најлесно ја предаваат душата нивна, значењето: еднакви се по значење со самите себеси, со она што нацртано со сликата е.
„Папокот на светот“
од Венко Андоновски
(2000)
На студентите по руска книжевност им ја предавав на руски јазик книжевноста на руската авангарда.
„МАРГИНА бр. 6-7“
(1994)
Ќе се родеше едно смрзнато дете, ќе ја побараше смрзнатата цицка на мајка си и, со мајчиното млекце на устето, му ја предаваше смрзнатата душа на Господа.
„Захариј и други раскази“
од Михаил Ренџов
(2004)
Тој ја има само голата господова душа, а господ ете, - им ја предава ними.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)