Ѕвонливите снегулки, оние истите од првите безбрижни часови, ја прекриваат плашливоста и изгубеното траење.
„Пловидба кон југ“
од Александар Прокопиев
(1987)
Од сите страни непрестајно стигнуваа жалби дека грбовите и рамената не само, да речеме на титуларните, туку дури и на најтајните советници, им биле изложени на сигурна настинка поради ноќното одземање на шинелите.
„Црни овци“
од Катица Ќулавкова
(2012)
Наеднаш низ Петербург се раширија гласови дека кај Калинкиниот мост и многу подалеку почнал да се појавува ноќе еден мртовец со изглед на чиновник, кој бара некаков одземен шинел и кој, со изговор дека му е грабнат шинел, не обрнувајќи внимание ни на чинот ни на звањето, симнувал од рамената секакви шинели: и со крзно од фока и од дабар, прошиени со вата, бунди од енотово, лисичјо и мечкино крзно со еден збор, секаков вид крзна и кожи, какви што само измислиле луѓето да си ја прекријат својата.
„Црни овци“
од Катица Ќулавкова
(2012)
Не треба да ви кажам дека и плочата беше потполно растурена.
„МАРГИНА бр. 21“
(1995)
Втора фотографија.
Чекав долго, да се расклопи како женка
да ја сликам во сиот нејзин сонлив сјај
пропорција и хармонија.
Ја прекрив со себеси
но таа кревка, тврд карактер
ѝ се покори на сенката
без поговор.
„Ерато“
од Катица Ќулавкова
(2008)
Само по неколку отсвирени ноти тој почна силно да вибрира, со едно гласно „бум” се распадна, и илјадници мали парчиња ја прекрија целата соба.
„МАРГИНА бр. 21“
(1995)