Се сеќавам на една случка што не можам да ја премолчам.
„Маслинови гранчиња“
од Глигор Поповски
(1999)
Миговно ја жегнува жеговна мисла: - Прости ми, мајчице мила, сум згрешила... сум се загледала во очите на момчето што вчера ми го препречило патот - ама мислата не ја изусти, ја премолча - за до крај да го дослуша сонот, па му рече: - И јас сум го сонила твојот сон.
„Молика пелистерска“
од Бистрица Миркуловска
(2014)
- И јас така мислам, - по пауза рече Шишман и конечно после сите колебања, решија таа работа да ја премолчат.
„Будалетинки“
од Мето Јовановски
(1973)
Само со погледи се разбираа доволно за да можат да си ја премолчат тагата во душите.
„Будалетинки“
од Мето Јовановски
(1973)
А Фоте, кој беше навикнат па и отрпнат на зајадливите забелешки од Маре, помина и преку оваа со тоа што ја премолче.
„Синовски татковци“
од Димитар Солев
(2006)