На тој начин Христов ја пронаоѓа својата еурека, ја реализира својата вродена и природна творечка дарба што на авторот му овозможуваат од секојдневното, обичното, локалното и специфичното да изгради сеопшти уметнички квалитети и симболи а при тоа да не ја наруши или загрози нивната реалност.
„Невестата на доселеникот“
од Стојан Христов
(2010)
Го земам бријачот в раце и го распарчувам уште и лешот, за да ја пронајдам душата, но не ја пронаоѓам.
„МАРГИНА бр. 36“
(1997)