ја (зам.) - симнува (гл.)

54. За таа борба меѓу христијани ние ја симнуваме од себе одговорноста на Грците и Патријаршијата, бидејќи ние во тој случај не напаѓаме, ами се браниме од туѓи напади.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
Треба да почнам да ја симнувам шминката. Ух, колку е здодевно!
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Дали е точно, на пример, дека сте морале да им се обраќате со „Сер“ и да ја симнувате шапката кога минувате покрај нив?“
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Најпосле и тој, со една помлада жена, го напушти аудиториумот, но без да заборави постојано да ја симнува шапката и со крпчето да ја брише потта од челото.
„Патувања“ од Никола Кирков (1982)
Потоа тој ја стиша интонацијата на гласот, заслабе неговото ораторство, почна почесто да ја симнува офицерската шапка од главата и да го вади крпчето од џеб за да ја избрише потта од челото и на крајот престана да говори.
„Патувања“ од Никола Кирков (1982)
Забележав дека меѓу прстите сѐ уште го стискам она памукче со кое ја симнував шминката од очите.
„Братот“ од Димитар Башевски (2007)
(Мира брзо излегува. Пауза. Борис ја замазнува косата. Ја симнува сламената шапка.)
„Одбрани драми“ од Горан Стефановски (2008)
Потоа светилката ја симнува на самарот и шета по него.
„Дружината Братско стебло“ од Јован Стрезовски (1967)