ја (зам.) - сочинува (гл.)

Се најдува лево од малечката заветрина Трн Дабје, која е безводна и која ја сочинуваат почетокот на јужниот лак на Потковицата и крајот на западниот.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Тоа ја сочинува суштината и срцевината на неговото учење.
„Значењето на Хегеловата филозофија“ од Кочо Рацин (1939)
Силата на ѓубрето ја сочинува нашата потреба од него.
„МАРГИНА бр. 8-9“ (1994)
Евразија ја сочинуваат северните делови на европската и на азиската копнена маса, од Португалија до Беринговиот Теснец.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Стварноста ја сочинуваа застојани градови во распаѓање, низ кои потхранети луѓе шлапкаа во чевли што пропуштаат, живееја во закрпени куќи од деветнаесетиот век кои постојано смрдеа на зелка и на нужник.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Новата аристократија ја сочинуваа главно бирократи, научници, техничари, синдикални организатори, експерти за пропаганда, социолози, просветари, новинари и професионални политичари.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Нивната делегација ја сочинувале стручни полемичари, кој дејствувале заеднички, сложно, како тим, а при тоа во заднина го имале за советник папата!
„Ветришта“ од Радојка Трајанова (2008)
Сега е јасно: постојат броеви: 1, 2, 3, 4, 5, 6, 7 и.т.н. Сиве овие броеви ја сочинуваат низата од броеви.
„МАРГИНА бр. 3“ (1994)
На пример, кога „го разгледуваме општеството а не единката, животниот интерес на секое општество е индоктринација на децата коишто ја сочинуваат неговата нова сила”.
„МАРГИНА бр. 22“ (1995)
Просто речено, на публиката која ја сочинуваат децата, средношколската и студентската младина, и се оневозможува лектирските обврски, колку толку, да си ги исполнат гледајќи театарски претстави.
„Календар за годините што поминале“ од Трајче Кацаров (2012)
А Филозофот, небаре ги чита мислите мои како книга отворена, ме погледна и продолжи: „Не се само најдебелите конци важни; по нив одат само слепите и горделивите; преѓата ја сочинуваат токму ситните нишки, најтенките и најфините, оти само ситната преѓа е преѓа, а крупната клопче ортоми; тенките нишки, они на границата од видливоста се азното на словата, оти само тие сведочат за невидливото.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Коптското и готското писмо, староерменскиот, иберискиот и старословенскиот алфабет ја сочинуваат единствената група на алфабетски системи на писмо, која се карактеризира со низа од заеднички структурни и типолошки црти.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Т. ГамкрелиSе ГЕНЕЗАТА И ТИПОЛОГИЈАТА НА АЛФАБЕТСКИТЕ СИСТЕМИ НА ПИСМО
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Зар зборовите не ја сочинуваат историјата, а молкот ѝ противречи?
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
Нашата цел во оваа книга е да ги разгледаме различните видови сложени структури и поведение што ѝ се спротивни на интуицијата, внимавајќи при тоа на заедничките особини што би можеле да ја сочинуваат основата на некаква „наука“ на изненадувањето и сложеното.
„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)