ја (зам.) - стега (гл.)

Стоп!... Се сепнувам, се здржувам!... По ѓаволите! За малку!... Не ни бекнав сепак!... Грчовито ја стегав тревата...
„МАРГИНА бр. 19-20“ (1995)
Гладот и безработицата насекаде ја стегаа својата јамка.
„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)
Тогаш болката на иронијата ги напаѓа, ја стега утринската надеж, им се остварува судбината тие да немаат доблест во мигот на надојдената небиднина.
„Мудрецот“ од Радојка Трајанова (2008)
Нелагодност некако му ја стега главата.
„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)
Се попритискува до ѕидот и раката махинално ја стега рачката на револверот.
„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)
- Не, не велам, и мрдам со главата, ја стегам устата, а грлото ми помрднува, ми подголтнува.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Ама се стискаш, ја стегаш устата, не го пушташ каменот од под јазик. Ја вртиш главата и погледот го пушташ некаде напреку. Кај што ништо нема за гледање.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
лебот во водата и ќе го вртиме со устата за да можеш да го поттурниш со јазикот и одиме така - клан, клун, клан, клун, и душата си ја стегаме во носот, тука ти се дели од телото, тука ти се враќа назад, оти лепчето ти тежи ко плитар во мевот, а водата шмркни ја и измочај ја, во едно ќоше, наалкавме една цепнатинка во ќошето и - тука за да не смрди многу во вагонот, ама пак остануваше по нешто за да смрди, да те штипе за ноздринки и за очи и така преткаме ко глувци во сламата, се чешаме од болвите, ебати печалбата наша, ми жеже, вели Стеван Докуз, овдека вака, под гушата, и бара вода, ја тркала кофата, клоца низ вагонот, па ќе го удри некого, а ние ќе го фатиме Стевана в гуша, ќе се давиме, ќе го седнуваме,
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
- Одох ја у материну, вели Витомир и ја стега црвената пара со дланката. - Кај одиш, Витомире, викам, со кого ме оставаш Витомире, викам и му го бришам лицето од земјата. 209
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Да ја мие крвта и да ни го лади оружјето. Ја стегам пушката, а кожата ми трепери, ко масло на вода. Лилјак сум направен.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Ја стегаше преслабата жена, чувствувајќи ја цела, потполна во нејзината прегратка, со радост која се возвишуваше како химна, како гулабите кога ги пуштаат, како распеаната река.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Отворајќи ги очите (можеби веќе врескаше) виде дека се раздвоиле. Сега навистина вресна.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Со него заедно плачеше и мајка му и не знаеше што да му направи; му даваше насила да цица, но тој ја отфрлаше брадавицата од устата, ја стегаше устата кога му даваа со сила лајче со чај од тревки; му врзуваа амајлии против урок, нагаза, нави, шенци, клиње, не знаејќи од што му иде лошината; му облекуваа кошулче од немо дете, му ставаа камче во лелејката од пресушена река или поток за да му пресуши плачот; го шетаа од раце на раце тропајќи во тенеќе или бутин за да го ошеметат, но ништо не помагаше.
„Животраг“ од Јован Стрезовски (1995)
Некакво перниче му ја стегаше главата одзади и го принудуваше да гледа право пред себе.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Ја стега и не ја пушта ни на попатните станици каде што автобусот запира за одмор, а не ја пушти ни кога стигнаа во Скопје, ни кога врвеа по улиците, ни кога дојдоа во интернатот; ја држеше и во канцеларијата на управникот на интернатот каде што татко му го внесе да го пријави.
„Јанsа“ од Јован Стрезовски (1986)
Со испотената рака уште повеќе ја стега раката од татка си.
„Јанsа“ од Јован Стрезовски (1986)
ЈОРДАН: (И тој го фаќа Костадина за гуша). Пари! пари, бре!...
„Печалбари“ од Антон Панов (1936)
Секој чесен печалбар си ја стега торбата...
„Печалбари“ од Антон Панов (1936)
МАЛИОТ: Ја стега. Го имам! Мој е! Да гризнам малку?!
„Последниот балкански вампир“ од Дејан Дуковски (1989)
Првиот ден Ј се разбуди со силна болка во рацете и нозете. Се зачуди кога виде дека на себе има розеви бебешки пижами што силно ја стегаа.
„Азбука и залутани записи“ од Иван Шопов (2010)
Многу ми се моча, ама не смеам да ја расипувам песната. Дал да пеам, дал да ја стегам бешиката?
„Одбрани драми“ од Горан Стефановски (2008)
Неколкупати се обидува да се сврти, да се преврти, да се фати за нешто, да се прибере, да застане на колена, да се исправи, ама со секое движење станува сѐ послаба, сѐ поистоштена и чувствува дека мракот околу неа станува сѐ погуст, дека ја притиска кон земјата, ја стега за грло, ја дави.
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
И колку повеќе мисли на студот, толку повеќе студот е неподнослив толку повеќе ја пронижува, се разлева по целото тело и ја стега и и се чини дека и ја пивтосува крвта.
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Си ја стегам раната.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
— А, тоа никако, велам, и го кревам лицето, ја стегам устата.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
А може и да нѐ видат, велам и ја стегам устата, го туркам со рацете.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Детето ме гледа и само ја стега раката од жената, не сака да се пушти.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Ја стега и устата, шмрчка со носот, го џебурка лицето.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Со обете раце ја стега.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)