ја (зам.) - удира (гл.)

Рогле ќе спискаше, ќе се исплашеше и повеќе не ја удираше главата од ѕид.
„Злодобро“ од Јован Стрезовски (1990)
До тебе седеше едно црномуресто девојче, косата ѝ беше собрана во кики, цело време љубопитно те подгледнуваше и со лактот дискретно ја удираше постарата жена што седеше до неа, најверојатно нејзината мајка.
„Седум години“ од Зорица Ѓеорѓиевска (2012)
Мажот може, а неверната жена ја стрижеле до кочан, ја качувале на магаре, ја удирале со дрвен чекан по глава, како во оној филм.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
Нашиот народ вели: „Ако си ја удираш главата, удирај си ја од голем камен“.
„Календар за годините што поминале“ од Трајче Кацаров (2012)
И, не мислејќи повеќе, и тој се бапна крај Ризван-бег и почна да ја удира главата од душемето.
„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)
Ја кутна еден војник под колена и зеде да ја удира, да ја гази.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Вратата се тресе, а ти ја удираш дури да те заболат рацете, дури да припаднеш.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Мајка отскрива бела погача, ја удира и ја гребе од жарчињата, ѝ ја дува посопта и ја сече.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Тие ја удираат по раце и таа си ги собира кон устата, си дува во прстите, на удреното, и пишти ко квачка што го рани пилето.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Лицето му беше сиво; ја држеше жртвата со левата рака за кадравата пламеноцрвена коса, со десната ја удираше по дамкавото лице издолжено од зачуденост и од страв.
„Улица“ од Славко Јаневски (1951)
(Ја удира количката со Димитрија од ѕид. Скока Андреја. Го удира Стево. Притрчува Вера. Ги двои.)
„Одбрани драми“ од Горан Стефановски (2008)
Нумо ја вади од џебот изабената лажица, ја брише со полата, ја удира од коленото и седнува до Пандо.
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)
Ја удираше по грбот, по нозете, по човечињата, по рацете, па потоа ја удираше по главата и косата почна да ѝ се разлетува и да ѝ се лепи за јазикот во отворената уста.
„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)
Кога чичко Тони немаше да успее да ја удри по лице, ја удираше најмногу по нозете.
„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)
Тогаш чичко Тони стана и со стиснати заби рече, - ти реков да престанеш, мори, - и ја грабна Ане со едната рака, а со другата почна да ја удира.
„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)
Густав ѝ вика на мајка ни кога таа ми ја удира главата од масата.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Густав ми покажува цртеж на гола жена која се милува меѓу нозете.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Љупчо диво крикна од болка и со сета сила фати главата да ми ја удира.
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)
- Напни повеќе, вели Уља, а јас претам, ја удирам главата со тилот и Уља не ја гледам.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Ноќта изминува, а Капинка се бапка, се тепа, ја удира главата на перница. Ја дроби сламата во перницата, излегуваат осилки и прашина околу главата нејзина.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Си ја удира на коралницата, на јаслите, во ѕидот и офка.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Џандарите ги отвораат устите, ко инки, тураат ракија и мене ми ја удираат замбата.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Уља ја удира Горица по раце и Горица се распалкува.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)