ја (зам.) - пак (прил.)

Отвори ја пак устата, ќе ми велат, аткрој! Ну, аткрој, ајде сега, ешчо раз!
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Леле, еве ја пак, на другиот лист. Сега устата не ѝ е преврзана.
„Билјана“ од Глигор Поповски (1972)
И, ајде сега не сврти ја пак на смеење, ама насмевката кон никаде не оди.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)