Реков ја уште на Конгресот дека нема да арно да испадне. Нејсе...
„Сонце во тегла“
од Илина Јакимовска
(2009)
Пушти ја уште малку да аздисува, а тој што ќе ја земе нека му мисли како ќе ја смирува.
„Последната алка“
од Стојан Арсиќ
(2013)
По нив остана само една црна крвава паласка во снегот и неколку расфрлани прамени волна, а уште еден раненик, кој не беше толку умен или кому му беше повредена токму таа жица од инстинктот да молчи, заминуваше со бесно и продорно аурликање кон шумата, насобирајќи ги по себе сите тие глади и раздразнувајќи ја уште повеќе со својата вкусна животворна крв стрвната сурија во сета нејзина безбожност.
„Белата долина“
од Симон Дракул
(1962)