До доцна во ноќта јас влечев навалени цртички, а постариот брат за цело тоа време ми се смееше, велејќи дека даскалот ме врати во прво одделение.
„Големата удолница“
од Петре Наковски
(2014)
Па, дури јас влечев од натисканите торбулиња што кога ќе го отвориш патентот се расцветуваат како свежа зелка, а некој би рекол „пуни ко шибица“, тој се нудеше да ми помогне, и онака, сега знам, не „ради реда“ ме потпрашуваше: „Од каде ти е ова робава“, па „од каде ја носиш“, па „како ја пренесуваш“, па „како ја озаконуваш?“
„И ѓаволот чита пРада“
од Рада Петрушева
(2013)