ѝ (зам.) - верува (гл.)

Толку многу ја сакав и ѝ верував... Никогаш не видов никаков повод за какво и да било сомнение.
„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)
Колку да ѝ верувам на немоќта? На мојата но и на твојата немоќ, Господару?
„Посегање по чудесното“ од Србо Ивановски (2008)
На мажот му е потребно да се навикне на својата сопруга, да ѝ ги научи карактерот и срцето пред да почне да ѝ верува.
„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)
Тие зборуваа во име на партијата, а ние безусловно ѝ верувавме на партијата.
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)
Многу им верувавме. Ѝ верувавме и на партијата, а најмногу на водачот.
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)
Покажала зад себе, потоа кон кубурата во појасот на еден од нив и, одвојувајќи од стиснатите тупаници прст по прст, со безгласно мрдање на усните избројала до шест.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Со тага во зениците молела да ѝ ги следат мислите, да ѝ веруваат.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Не, Герасим не ги знаеше сметките - бевме триесет и осуммина, некои со по едно воле, некои со близнаци, и повеќе ѝ верувавме на прикаската за царските синови и за чумата отколку на утрешниот ден.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Царот и царицата имале синови колку што бевме ние - Дмитар-Пејко умре, Јане Крстин и Пеце Дановски загинаа од турска пушка, Васко Тушев се врати во Кукулино. А Онисифор Мечкојад?
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Ѝ веруваше дека ѝ се одблагодаруваш за нејзините рискови да падне во рацете на полицијата, да загине за нешто што не умееше да го разбере наполно и беше готова да го жртвува само заради љубовта кон тебе.
„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)
црвената: пламливи, избувливи луѓе: што на ум, што в срце - тоа на уста, за една болвосерка - туриваат каца со мед; им пререче ли нешто, им се пикна во зборот, не ги поддржа, не им одобри - повеќе за тебе не држат, те замразуваат; додека имаат мака на алтан-терезија те држат, кога ќе им помине маката, за старо тенеќе те даваат; само тие како да постојат во селото; соседите ги тераат да ги врзуваат кокошките, а тие кучињата свои ги пуштаат кај што сакаат; кога ќе се впипрат во лицето - запелтечуваат; ако ти е фрлена шега, подбив, мунѕа - од нив е; се зафатија ли со нешто, наумија ли нешто - или ќе го сторат или раката ќе си ја отсечат; жолтата: колебливи во очи, во држење, во однесување; многу сакаат да слушаат, да чујат сè, а ни трошка нешто од себе да речат; во расправиите бегаат, не сакаат тука да се најдат; дома глас не им се слуша, како да не се живи; за мала работа трчаат кај соседите за совет; кога ќе им влезеш в куќи, не ги фаќа паника, ниту брзаат да те почестат; ако дедо им бил говедар, козар, питроп, полјак - таткото и синот и внукот се тоа; по гробиштата кога сите лелекаат и плачат, тие ги гаснат свеќите да не се трошат до крај; секогаш одат со навалени глави загледани во земјата како да бараат нешто што изгубиле или пак што загубил друг; кафеавата: рано легнуваат, рано стануваат; тешки во одењето, тешки во зборот; само за себе живеат; што било, како било - во нив останува; дома со седење те пречекуваат: ќе те измерат: кој си, што си, па ќе станат; за многу работи се прават дека не чуле; она што е нивно не го даваат на друг да се послужи; устата им испушта мед, а срцето пелин; кога ќе им дојде невеста во куќата, или ќе ја претопат - табиетот да им го земе, или клоцата ќе ѝ ја удрат; имотни се, но со прсти стегнати, кајафлии не се расфрлуваат и не арчат многу: дури и кога дечињата наутро ги празнат мешињата, ги празнат во дворот - да имаат што и кокошките да колвнат; избегнуваат кај што не им е по ќеф или кај што шерепере се зборува; жените со плетиво одат в поле, в планина, в црква, на молзење, в град по купување; кога даваат совет, не ти кажуваат сѐ докрај - нешто и за себе задржуваат; ако те засакаат - виделе нешто во тебе што им се допаѓа; кога ќе им се случи нешто лошо во куќата, одмерено плачат; кога се болни, не ѝ веруваат на болеста; со неа шетаат, со неа работат, со неа по веселби одат; ја носат, а гледаат кому да му ја прилепат; розовата (шеќерлијата): чаламџии, фодули, самобендисани, а купи ден - помини; на оро први; те сакаат додека имаат мака; јајце да варат, надвор го варат - да ги гледаат сите; од надвор куќата чиста, паќна, што се вели: азна, а внатре празна; што да се случи во селото - први разбираат; во разговор ќе те префрлуваат од рид на рид, ќе ти тргаат фурки - в очи ќе те лажат; не држат многу до зборот: речи - одречи; ти даде ли нешто, сите знаат; новата кошула ја облекуваат врз старата: кој да види да завиди; први се за гости, за јадење, за пиење, а кога ќе им дојдеш дома - им поминал светецот!
„Свето проклето“ од Јован Стрезовски (1978)
Дека во понуда од петмина мажи кои професионално снимаат свадби секогаш ја избираат младата жена да им ја заврши работата, не затоа што ѝ веруваат повеќе на способностите туку затоа што таа ги прима дома кај себе, вари добро кафе, ги подготвува за сите изненадувања што ги чекаат на свадбата и ги подучува како отприлика тече целата „дешавка“ на тој ден, заедно со сите обичаи, што, сакале или не, ќе мораат да ги одживеат и преживеат дента.
„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)
Никој, и покрај сериозноста на состојбата не ѝ веруваше. Велеа, нема вера во невера.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
До буква ѝ веруваше на сите изговорени зборови.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Ѓорѓе беше ставен на мисла дали да ѝ верува или не.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Знам, треба да ја слушам интуицијата. Но, можам ли да ѝ верувам целосно?
„Читај ми ги мислите“ од Ивана Иванова Канго (2012)
Проклет да бидам, тоа така го рече што човек мораше да ѝ верува дека пати, дека многу, премногу пати, оти и крвави срцето.
„Големата вода“ од Живко Чинго (1984)
Сѐ премрежила Маргина 36 47 една грда и неугледна селанка, толку проста што никој цивилизиран не ѝ верува кога се претставува како Емоција.
„МАРГИНА бр. 36“ (1997)
Претпоставуваше дека може да ѝ верува оти таа ќе најде некое безбедно место.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Не ѝ верував на мајка Ајде симни се и подготви се, до вечер има време ќе попушти, зар не го знаеш?
„Исчезнување“ од Ташко Георгиевски (1998)
Сѐ помалку ќе ѝ веруваме на една така ограничувачка технологија.
„МАРГИНА бр. 17-18“ (1995)
И ништо. И зошто богословот не го промени своето држање спрема него, се расколебуваше сакаше да ѝ верува. И во секоја ноќ.
„Две Марии“ од Славко Јаневски (1956)
Кога лежеше сам, напнат од несоница и загледан во вжарениот врв од цигарата, не ѝ веруваше, патеше, можеби не зашто не можеше без неа и не зашто можеше да ја засака повеќе од првата.
„Две Марии“ од Славко Јаневски (1956)
Кој да ѝ верува на судбината?!
„Патот на јагулите“ од Луан Старова (2000)
ЧОВЕКОТ: ѝ верувам.
„Буре барут“ од Дејан Дуковски (1994)
Го сфаќам таквото нејзиното однесување, иако не ѝ верувам.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Но тоа не значи дека ѝ верувам на секоја своја желба!“, вели тој и наеднаш се исперчува пред мене, како да брани којзнае колкава вистина.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
„Кога ќе стркалаш карпа од ридот зар можеш да знаеш кого сѐ ќе повреди, во што сѐ ќе удри и каде најпосле ќе се распарчи и ќе се здроби!“, ми вели тој а со очите како и вистински да ја гледа таа огромна грамада што се валка од ридот и оди право кон него.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
Но јас морав да ѝ верувам, како што ми веруваше и таа мене.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
А ако останам жив: сеам, жнеам, ве- ам жито потоа одново тргнувам на војна зашто ѝ верувам на земјата.
„Ненасловена“ од Анте Поповски (1988)
Сето друго е лага која толку често ја употребувате што веќе ѝ верувате.
„Диво месо“ од Горан Стефановски (1979)
Иако беше и понатаму како фатен во ножици: Сакаше да ѝ верува иако умот не можеше да му се одлепи од неверувањето; не сакаше да не ѝ верува, но умот не можеше да му легне на тоа да ѝ верува.
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
Мурџо се вкопа на место, се согласи со мајка Перса, ама за тоа побара одобрение и од очите на мајката Пелагија и дури кога таа немушто, во себе, изговори Да ѝ веруваш, таа ќе нè чува како што нѐ чуваш и ти! и дури тогаш се врати назад и се смести пред влезната врата.
„Црна билка“ од Ташко Георгиевски (2006)