Конструктивизмот не ѝ обрнува und Institution. Uber ethnischen und доволно внимание на димензијата на сеќавањето, politischen Ethnos” во: Anderssein, како и на начините на коишто колективното ein Menscenrecht; Hilmar Hoffman помнење ги стеснува опциите на идентитетот und Dieter Kramer, Weinhem: Beltz/ правејќи ги едните повеќе веродостојни или дури Athenaum, 1995. повеќе нужни од други.* Ја застапувам тезата дека политиките на идентитет / диференција се обележани со парадоксот дека сакаат да ја сочуваат чистотата на нечистото, непроменливоста на историското и фундаменталноста на контингентното.
„МАРГИНА бр. 36“
(1997)
Кореографи, режисери, диригенти ѝ обрнуваат посебно внимание, сите ја ценат.
„Бојана и прстенот“
од Иван Точко
(1959)
Нејзината сопственичка, Марија, беше самотна жена која секој ден, пред да оди на работа, ја оставаше и го замолуваше Богдана, како новодојден, да ѝ обрнува поголемо внимание на пудлицата, зашто имаше впечаток дека другите од персоналот тоа не го чинат доволно.
„Животраг“
од Јован Стрезовски
(1995)
Тоа е една таква составка на националниот фолклор на која умниот не ѝ обрнува внимание.
„Балканска книга на умрените“
од Мето Јовановски
(1992)
Кога ѝ обрна внимание, таа веќе насмеано го гледаше и штом тој ја забележа, таа го тргна погледот од него и отиде натаму кон касата каде што беше клапнат дебелиот човек, сигурно стопанот како што подоцна дозна Едо.
„Продавница за љубопитните“
од Мето Јовановски
(2003)
А општествената репродукција на машката геј-култура не се врши ниту од страна на машките геј-општествени институции – барем не отпрвин: таа се одвива во хетеронормативен (семеен) контекст.
„Како да се биде геј“
од Дејвид Халперин
(2019)
Ете зошто ќе биде нужно да ѝ се обрне многу внимание на, како што и намеравам да ѝ обрнам набргу.
„Како да се биде геј“
од Дејвид Халперин
(2019)
Но, тие се склони погрешно да ги препознаваат или да ги одрекуваат видовите на културни практики во кои се впуштаат и ефектите што ги предизвикуваат тие културни практики.357 Хетеросексуалците обично не си велат себеси дека, кога гледаат филм како Титаник, всушност, се дале на иницијација во културата на хетеросексуалноста, на воведување во една многу конкретна идеологија за романтичната љубов како извор на спасение и во буквално катастрофален модел на женствениот родов идентитет како некаква несреќна состојба од која треба спас („ме спаси, во секоја смисла во која може да се спаси човек“).
„Како да се биде геј“
од Дејвид Халперин
(2019)
Но, всушност, го прават токму тоа.358
Токму затоа што општествената репродукција на машката геј-култура не се врши од страна на главнотековните општествени институции – чие дејствување како средства за културна иницијација и понатаму е невидливо и незабележано затоа што е толку очигледно – машката геј-акултурација и натаму е таинствена работа, особено кога изгледа дека во голема мера е завршена, или дека е барем во одмината фаза, во некој миг од раното детство.
„Како да се биде геј“
од Дејвид Халперин
(2019)
Тој не ѝ обрнува внимание, влегува во нејзината соба.
„Светилка за Ханука“
од Томислав Османли
(2008)
Ја обземало тага што не може како другите деца да трча, што при врвење по улица некој невнимателен човек се подзавртува и ја загледува како оди нанесувајќи ѝ го погледот болка, што скоро сите ученици меѓу себе некој некоја ја сака или има симпатии, се дружат, шетаат заедно, а нејзе никој не ѝ пријдува, не ѝ обрнува внимание.
„Прва љубов“
од Јован Стрезовски
(1992)