Војник не сакаше да им оди, а таа кутрата, господ да ѝ прости... - рече Божана - ѝ се стегна грлото и дури одкако ѝ потекоа солзи од очите, бришејќи ги, изговори некако:- Се обеси.
„Будалетинки“
од Мето Јовановски
(1973)
Штом ќе изгубев трпение, ако за нешто ми досаѓаше, веднаш ќе се сетев колку и таа е осамена, без мама и сѐ ќе ѝ простев.
„Друга мајка“
од Драгица Најческа
(1979)
Пелагија по втор пат се соочува со Богородица, еднаш веќе се помирија, Пелагија ѝ прости за она што се случи дамна токму на ваков ден во нивното село, ама дали во тоа простување беа споменати и страдањата што траат од тогаш досега?
„Црна билка“
од Ташко Георгиевски
(2006)
Додека секавиците прават ден во одајчето и таа може убаво да го здогледа своето девојче како мирно и слатко си спие, таа во себе си вели Нели еднаш ѝ простив на Мајката над Мајките?
„Црна билка“
од Ташко Георгиевски
(2006)
Кутрата таа, мисли Перса, најпосле ѝ прости на Богородица!
„Црна билка“
од Ташко Георгиевски
(2006)
Сите птици се споменати веќе. - Не верувам дека орелот и јастребот ѝ простуваат на сојката, тоа не верувам.
„Кловнови и луѓе“
од Славко Јаневски
(1956)
Водата, пак, лојална, се враќа
дома, назад:
океанот има широка душа
првин ќе ѝ прости,
потем ќе ѝ го покаже патот
- кон амбисот!
„Ерато“
од Катица Ќулавкова
(2008)
Кумот не би ѝ простил на старосватицата а за некој саат ни на невестата.
„Три напред три назад“
од Јовица Ивановски
(2004)
По секоја љубовна средба, жената се прекрстуваше, ја бацуваше иконата на Архангел Михајло да ѝ прости и радосна излегуваше на чардакот од куќата и чинеше: Хи-хи-хи, хо-хо-хо, слично на кикарење од кокошка.
„Јанsа“
од Јован Стрезовски
(1986)