Таа висока, добродушна домакинка и мајка, таа мила жена, која не ме оддели од софрата и ме чуваше како нејзино дете, не успеав да ја најдам, да клекнам пред неа, и бакнувајќи ѝ рака, да ѝ речам: NANE, FALEMINDERIT!...
„На пат со времето“
од Петре Наковски
(2010)
Климент Камилски ја поздрави Мајка бакнувајќи ѝ рака.
„Балканвавилонци“
од Луан Старова
(2014)
- Ќе се видиме за неколку месеци, кога треба да си го наплатиме трудот,- изговори Ѓорѓе пружајќи ѝ рака при разделбата.
„Последната алка“
од Стојан Арсиќ
(2013)
Мајка му го донесе на Татко второто утринско кафе, а за Камилски чај ала турка, а тој ѝ се заблагодари по трет пат бакнувајќи ѝ рака.
„Балканвавилонци“
од Луан Старова
(2014)