Трајко го осети гневот, но ја осети и спремноста на обајцата да земат петстотини лири за да ја прекинат инквизицијата, та пак куражно одговори: А бре ефенди, така си е.
„Толе Паша“
од Стале Попов
(1976)
— Кој Ѓуровче, бре ефенди? Јован на Ѓура мислиш? Тој да излегол в планина?
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
— Тој, бе, Рилко, тој, Толе. Ама кој ранит, кој вардит тој Толе, бе ќерата?
„Толе Паша“
од Стале Попов
(1976)
Првиот „ќеш“ го направија Арслан и Сефедин, но оставија голема стража да ги варди труповите на паднатите аскери дури да дојде комисија од Прилеп, а тие со остатокот војска влегоа во Полчишта да ги бараат од голораките селани виновниците за пролеаната крв — Тој бре ефенди, тој.
„Толе Паша“
од Стале Попов
(1976)
Аскерот падна, ама јас пак на тоа си стоа. Не се криви рајата, бре ефенди!
„Толе Паша“
од Стале Попов
(1976)
- Каква срна, бре ефенди! - божем зачудени му рекле тие.
„Крстот камбаната знамето“
од Мето Јовановски
(1990)
Ако не кинисале, сиромаси, немаше ли Толе Паша на место да и истепа како кучиња?
„Толе Паша“
од Стале Попов
(1976)