Мојата ѕвезда Со бакнеж кој доцни ги минувам твоите тесни патеки се пресретнуваме меѓу две воздишки: твојата во мене ми го заспива гревот а мојата плачот на ветрот во твојата коса.
„Разминувања“
од Виолета Петровска Периќ
(2013)
Каде и да тргнам, ме пресретнуваат брановите... на местото каде е твојата душа, таму сѐ уште стои печат на еден бакнеж кој одамна го остави....
„Разминувања“
од Виолета Петровска Периќ
(2013)