Во последно време ние истапивме со барање политичка слобода, без да се допрашаме дали сме ние дозреани за неа и дали сега тоа ни е најнужното?
„За македонцките работи“
од Крсте Петков Мисирков
(1903)
Немаше политичка напнатост помеѓу чувството на гнев и жалост и барањето политичка видливост.
Имаше, меѓутоа, некои настрани емоции што не беше добро да ги имаат геј-луѓето и кои не беа политички угледни.104 Највидните геј-писатели и интелектуалци, како Лари Крејмер и Пол Монет, многу јасно ја исцртаа разликата.105 Меѓу лошите геј-емоции беа нарцисоидноста, срамот, самоодвратноста, пасивноста, сентименталноста, страшливоста и наводно деструктивните (под што честопати се подразбираше „промискуитетни“) облици на сексуалност.
„Како да се биде геј“
од Дејвид Халперин
(2019)