Градот, во нејзината свест, се обликувал во некаква источна бајка која беше речиси скриена во длабочините на нејзината душа...
„Ервехе“
од Луан Старова
(2006)
Додека голтав, тој ми кажуваше како едната птица едно утро одлетала и веќе никојпат не се вратила, а другата, од тага, со клунот си ги раскинала градите и оттаму си го откорнала срцето.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“
од Гоце Смилевски
(2010)
Тоа беше бајка која никаде не беше запишана, бајка која брат ми ја беше измислил за мене, или јас ја измислив многу подоцна, обидувајќи се да се сетам на детството.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“
од Гоце Смилевски
(2010)