Пролиферацијата на спектаклот создава ваков „богат поглед“, но не во смисла на богатство што му се нуди на погледот, туку на самиот поглед-како-богатство кој е темел за едно екстензивно скопичко искуство.
„МАРГИНА бр. 37“
(1997)
Праксата за која ќе стане збор тргнува од свеста за една организација на светот и на визуелните полиња во коишто тој свет постои, светот на тн. „богат поглед“.