Под прстите му се лизнала леплива топлина без мирис и без боја под неговата сенка.
„Тврдоглави“
од Славко Јаневски
(1990)
Држејќи му ја долната вилица со левата рака му ја искривил главата и му го побарал гркланот со врвот на ножот.
„Тврдоглави“
од Славко Јаневски
(1990)
А се наоѓале неколку човечки боја под земјата.
„Жената на белогардеецот“
од Србо Ивановски
(2001)
Со оние нивни нежни сини, жолти, бели, жолтеникаво бели и беличесто жолтеникави, црни, црни натопени со црвено, тие нивни семсекакви меки бои под кои крилото е пастелно исцртано со едноставни шарки.
„Продавница за љубопитните“
од Мето Јовановски
(2003)