И така одам јас дома и си мислам како ќе ме прегрнат татко, сестрите и братот, како радосно ќе се гушнеме, како татко ќе ме седне на колено, ќе ми погали глава, ќе ме стопли во својата прегратка, а сестрите ќе ми донесат топла манџа и многу леб, како братот ќе ги собуе своите топли волнени чорапи и ќе ми ги обуе, како сите ќе седнеме покрај распаленото огниште... а потоа како наситен и стоплен ќе заспијам во скутот на татко и утрото ќе се разбудам под топлото веленце, ќе се напијам топло овчо млеко...
„На пат со времето“
од Петре Наковски
(2010)
За да пропуштиш барем нешто Од она што ти се случува кога ќе отвориш очи Да ги пропуштиш ако се може уроците по глобализација Според кои големиот брат ќе заповеда а малото братче ќе извршува Па потем малото братче ќе извршува а големиот ќе заповеда Божем не се рекло и пред раѓањето на големиот брат Дека големата риба ја јаде поситната Та сега покорувањето на староседелците Да мора да се новоименува како глобализација Како што денес се именува секое покорување на малите народи Како што денес се именува и исчезнувањето на малите јазици
„Сонот на коалата“
од Ристо Лазаров
(2009)
Еднаш месечно од својот брат ќе земеше пари кои беа потребни за издржување на неговите синови, па им ги даваше на нивните мајки.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“
од Гоце Смилевски
(2010)
„Брат ќе ти стане“, ѝ рече пријателката и гледајќи дека сè уште е збунета, побрза да ѝ објасни.
„На пат кон Дамаск“
од Елизабета Баковска
(2006)
Три пати во годината заедно со сите Густави одеше низ Виена, за да им купи облека.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“
од Гоце Смилевски
(2010)
Не знам како толку ме додржа умот да си признам дека згрешив и да му речам: „Слушај, се гледа дека сум ја оплескал, ама како брат ќе те молам и никогаш ова добро не ќе ти го заборавам, ама ако можеш да ме спасиш...“
„Продавница за љубопитните“
од Мето Јовановски
(2003)