Прозорците на станицата се тресат, се рони варта од ѕидовите, од таванот и ти се полнат ноздрите со прав.
„Свето проклето“
од Јован Стрезовски
(1978)
Работникот продолжи да се смее, како да не ги чу Велевите зборови, стружејќи ја со присторена равнодушност варта од една штица.
„Бојана и прстенот“
од Иван Точко
(1959)