Во најмала рака, искушение е да се шпекулира дека камп-вредноста на таа мелодраматична епизода можеби лежи во нејзиниот повик до геј-мажите безопасно да се вратат на сцената на една слична траума (било вистинска било замислена): траумата на протерувањето од мајчиното присуство и од жариштето на нејзините благост, дозвола и општествена потврда.
„Како да се биде геј“
од Дејвид Халперин
(2019)
Кога авторот ја внесуваше завршната верзија во својот зелен блок, просто го копкаше да скршне и да се зараскажува за своите битолски перјани доживувања во собите прекриени со чисти, препрани и преистресени черги, бели чаршави, наштиркани миљеа и завеси во кои толку совршено мирисаше на чисто, нарушено единствено од опојниот мирис на телото на обљубената, но тој тоа не си го допушти.
„Продавница за љубопитните“
од Мето Јовановски
(2003)
На крајот, заклучува Милер, Циганка (особено катаклизмичната завршна нумера, Обратот на Роуз) не допушта никаква можност ниту за „помирување“, ниту за „избор... меѓу обожаваната мајка која ни чува место и омразеното чудовиште што нѐ лишува од него). (120)
Искушение е да се изнесе сродно тврдење за геј-привлечноста на кулминацискиот судир меѓу мајката и ќерката во Милдред Пирс.
„Како да се биде геј“
од Дејвид Халперин
(2019)
Токму преку усвојување на хиперболичната преизведба во Милдред Пирс на сцената на отфрлањето од мајката и нејзината уште потеатрална верзија во Најмила мамичке, машката геј-култура може, со такво толкување, да го препостави на преувеличен, разигран и исцелителен начин ужасот од мајчиното поништување на дозволата да игра што мајката порано му ја дала на своето настрано дете, дозволата што му допуштила и да постои како субјект.
А некоја таква општествено-симболична динамика можеби дејствува во машката геј-реакција кон Милдред Пирс или кон Најмила мамичке.
„Како да се биде геј“
од Дејвид Халперин
(2019)