видело (имн.) - од (предл.)

Црната темница што ја поклопи зградата ја издупчија виделца од кандилца и свеќи.
„Исчезнување“ од Ташко Георгиевски (1998)
- Не, не, биди си без грижа, малечок - рече пресреќен, како повторно роден, видов, во очите му беше целото видело од небото, нешто силно, големо имаше во себе, се колнам.
„Големата вода“ од Живко Чинго (1984)