Што не сторија Богоевци. Печени мисирки на гробот Пецов носеа, на крстот бардачиња со вино му обесуваа и ништо.
„Кловнови и луѓе“
од Славко Јаневски
(1956)
Го хранат, вино му носат, со орденчиња го закитуваат.
„Забранета одаја“
од Славко Јаневски
(1988)
Тоа го потврди и отец Иларион кој рече дека тоа вино му служело и како лек: растворал од него и им давал по малку на болните, кои по напивањето се чувствувале подобро.
„Злодобро“
од Јован Стрезовски
(1990)
ЉУБА: Ако сакате задолжително да знаете, тогаш да ви кажам дека трговецот со вино му плати на мојот маж во натура, за портретот што му го наслика.
„МАРГИНА бр. 17-18“
(1995)
Дури ветеринарот Скрез со Лоте и другите луѓе пиеја и пееја во кафената, бикот седеше врзан пред вратата и чекаше да му се донесе пијалок: Лоте го тераше кафеџијата Јандро да му носи во кофа вино разблажено со вода, но бикот нишаше со главата, мукаше, и се лутеше што виното му го разблажуваат со вода; очите му светеа како жар, се вртеше и мукаше по некоја крава што ќе поминеше.
„Свето проклето“
од Јован Стрезовски
(1978)
Ја стави раката на цепот да го затне, но виното му избиваше меѓу прстите како крв.
„Злодобро“
од Јован Стрезовски
(1990)
Малку губи апетит за рибата во чинијата пред него, но затоа белото грчко вино му годи.
„Продавница за љубопитните“
од Мето Јовановски
(2003)