Црвено е виното на дното од чашата, црвена е бојата на розите во нашиот дом, црвени се бакнежите на вљубените.
„Жонглирање со животот во слободен пад“
од Сара Трајковска
(2012)
Бојата на мојот сон е црвена, страсти што мојава душа ја претвараат во оган.
„Жонглирање со животот во слободен пад“
од Сара Трајковска
(2012)
59. МИЛЕТ.
„Балканвавилонци“
од Луан Старова
(2014)
Најдоброто мезе се гости со ракија или рујно вино на чардакот кога душата ти сака, а Бог не се противи.
„Балканвавилонци“
од Луан Старова
(2014)
Дозволи ми само уште една голтка од виното на љубовта, па нека ме нема...
„Последната алка“
од Стојан Арсиќ
(2013)
Првата тава ни ја даде нам, а кога ја испржи втората тава со компирчињата, таа ѝ рече на мајка ми: - Пушти им троа вино на овие дамазлаците наши!
„Крстот камбаната знамето“
од Мето Јовановски
(1990)
Правта твоја одамна во нас веќе расцутува и во нашите раце се прелева виното на твоите очи.
„Липа“
од Матеја Матевски
(1980)
Направи пак пауза отец Иларион, отпивна од чашата, ги избриша неколкуте капки вино на брадата што блескаа како скапоцени каменчиња на светлината и пак продолжи: - Свети Софроние Ерусалимски вели дека господ при создавањето на светот ги поделил битијата на времени, минливи - тоа се неразумните, а разумните ги обдарил никогаш да не умираат и да не се распаѓаат како материите што имаат времен карактер и што се појава, а не суштина.
„Злодобро“
од Јован Стрезовски
(1990)
Единствено што правам од задоволство е пиењето кафе или од виното на дедо ми и читање некоја добра книга.
„Читај ми ги мислите“
од Ивана Иванова Канго
(2012)
Пијан од ова лудо вино на јули мислам на твоето древно дружење со времето.
„Посегање по чудесното“
од Србо Ивановски
(2008)